Δουλέψτε τώρα που μπορείτε! Όταν πεθάνετε θα είναι αργά! Θα έχετε χάσει την ευκαιρία! Τέτοιες ευκαιρίες μόνο στη ζωή δίνονται, όχι στο θάνατο. Πάνε αυτά που ξέρατε. Να τρέχετε το πρωί να προλάβετε το λεωφορείο, να στριμώχνεστε στη ξινισμένη μασχάλη του διπλανού. Τέλος η απόλαυση.
Δεν έχει πια προϊστάμενο να σε πρήζει επειδή θέλει μεγαλύτερη απόδοση για χάρη του αφεντικού.
Τέλος οι γκρίνιες για τους συναδέλφους που δε δουλεύουν και σε φορτώνουν παραπάνω δουλειά. Πάει και αυτό. Στον βρόντο.
Όχι πια super market. Τέλος το ψάξιμο στα ράφια για προσφορές στα προϊόντα που κοντεύουν να λήξουν και σ’ αυτά με τα πολλά έψιλον. Τέλος στην Bonus card που σου ’κανε δώρο το μαγαζί επειδή είσαι τακτικός πελάτης, για να ’χεις και συ μια ανταπόδοση στην κατανάλωση. Ούτε μέτοχος να ‘σουν. Άτυχος μια ζωή. Πάει κι αυτό.
Τι κάνεις τώρα χωρίς ΤV; Δεν έχεις πια τα αγαπημένα σου κανάλια να σου λένε τι να σκέφτεσαι, πώς να διασκεδάζεις, να σου δείχνουν γυναίκες ή άντρες που ποτέ δεν πρόκειται να αγκαλιάσεις. Πάνε και τα πανηγύρια για την αγαπημένη σου ομάδα. Άλλοι θα πάρουν τα πρωταθλήματα.
Μαζί με αυτούς ξέρεις και τι άλλο πάει;
Τα ωραία πρωινά που ξέκλεβες για τον εαυτό σου να βγεις μια βόλτα, να ξεσκάσεις, να βρεις κανένα φίλο. Πάει κι αυτό. Μακάρι να ’ταν περισσότερα. Οι ολιγοήμερες διακοπές από το κάτεργο που σου ’διναν κάθε χρόνο. Ούτε στο νόμο Παρασκευόπουλου να ήσουνα. Οι ναρκέμποροι πιο συχνά ήταν έξω.
Πάνε και εκείνες οι φορές οι λίγες φορές που πραγματικά βοήθησες κάποιον χωρίς κέρδος χωρίς προσωπικό όφελος. Ξέρεις τότε που ένιωσες περήφανος επειδή έκανες κάτι που δεν στο επέβαλε ποτέ κανείς.
Ας σταθούμε σ’ αυτό λιγάκι. Μήπως δεν είναι αργά; Μήπως δε χρειάζεται να πεθάνουμε για να κάνουμε αυτές τις σκέψεις; Μήπως μπορούμε να βρεθούμε νωρίτερα και να μιλήσουμε και λίγο για αυτά τα παραπάνω που μας βασανίζουν;
Άντε ας μην καθυστερούμε. Και τώρα καλά είναι. Ακόμα προλαβαίνουμε να αλλάξουμε κάτι!!!
τ.