Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Με αφορμή την προβολή της ταινίας

Με μεγάλη καθυστέρηση είναι αλήθεια, αλλά με δικαιολογία, την πλούσια σε γεγονότα την περίοδο που ακολούθησε την προβολή της ταινίας.
Γεγονότα που από την μια μεριά έδειξαν τις προθέσεις τις κυβερνήσης για την επιβολή της «κανονικότητας» μέσω της εισβολής των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ και από την άλλη την άμεση απάντηση από την πλευρά του κινήματος με την μαζική διαδήλωση που ακολούθησε καταγγελίας της καταστολής.
Στην συνέχεια το πολύ ζωντανό και ελπιδοφόρο σε συμμετοχή Πολυτεχνείο που ολοκληρώθηκε με την πιο μαζική πορεία των τελευταίων χρόνων. Δεν μας έδωσε το χρόνο να αναρτήσουμε κάποια απόλογιστικα για την προβολή, και την κουβέντα που ακολούθησε.
Παραθέτουμε λοιπόν στη συνέχεια την τοποθέτηση για την ταινία καθώς και μια σύντομη τοποθέτηση για τις εξελίξεις με αφορμή αυτά που είδαμε στην ταινία και όχι μόνον.


  Οι ήρωες της ταινίας παίζουν τον εαυτό τους


Οι ήρωες της ταινίας παίζουν τον εαυτό τους. Τα παιδιά που πρωταγωνιστούν στην ταινία παίζουν τον εαυτό τους. Δεν είναι ούτε οι ηθοποιοί στο Μικρό σπίτι στο λιβάδι ούτε ο πιτσιρικάς στο «Μόνος στο σπίτι». Έχουν επιβιώσει και έχουν φτιάξει μια κοινωνία. Μια κοινωνία της περίστασης. Παγιδευμένοι σε μια γωνιά του Ιράκ μόνοι τους, ασυνόδευτοι όπως λένε σήμερα, προσπαθούν να ζήσουν κουβαλώντας ο καθένας τα δικά του τραύματα.Αυτά τα τραύματα και οι αναπηρίες γίνονται οι καινούργιες δεξιότητές τους. Ένα σακατεμένο πόδι εύκολα γίνεται όπλο που στρέφεται προς τον εχθρό. Το στόμα αντικαθιστά με δεξιοτεχνία τα χέρια που λείπουν. Ο ένας γίνεται συμπλήρωμα του άλλου. Όταν παίζεις καθημερινά με το θάνατο μαζεύοντας νάρκες όλα φαίνονται λίγα και αχρείαστα. Οι καθωσπρεπισμοί δεν έχουν καμιά σχέση με την καθαρή επιβίωση.Όταν ο πόλεμος είναι καθημερινότητα και η απώλεια δεδομένη, δεν είναι ντεκόρ του HOLLYWOOD αλλά σκηνή μιας κατάστασης βιωμένης που δεν είναι εξαίρεση αλλά ο κανόνας.Στα διαλλείματα αυτού του βιώματος προσπαθούν να συνδεθούν με τον υπόλοιπο κόσμο, ένα δορυφορικό πιάτο φαίνεται ιδανικό. Αλλά αυτά που βλέπουν μένουν αμετάφραστα. Δεν τα κατανοούν και ελπίζουν.