«Κάποτε θα ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ αγαπούν
Και πως σε θενε…
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί…… ψέματα λένε!»
Πόσα παιδιά άραγε βρέθηκαν στην
δυσάρεστη θέση να απομακρυνθούν από ένα «κακοποιητικό» οικογενειακό περιβάλλον και
να βρεθούν σε διάφορα ιδρύματα «σωτήρες», με στόχο μια καλύτερη ζωή, μια ζωή με
αγάπη, θαλπωρή, ξεγνοιασιά και ελπίδα…
Και τι βρήκαν; Ξανά κακοποίηση, απόρριψη,
εκμετάλλευση και αδιέξοδο… Γιατί τα παιδιά είναι τα πιο εύκολα θύματα, σε ένα σάπιο
σύστημα εκμετάλλευσης που χύνει κροκοδείλια δάκρυα κάθε φορά που «βγαίνουν στην
φόρα» υποθέσεις σαν και αυτές που κατακλύζουν το τελευταίο διάστημα τα ΜΜ παραπληροφόρησης.
Είτε με το γνωστό σκηνοθέτη που είχε «αδυναμία» στα παιδάκια, είτε με το
κοριτσάκι που βιάστηκε επανειλημμένα, είτε με τα παιδιά που κακοποιούνται στα
διάφορα ιδρύματα.
Η κυβέρνηση δια στόματος της εκπροσώπου της
υφυπουργού Κοινωνικής Πρόνοιας «πέφτει από τα σύννεφα». Για μια φορά
ακόμα δεν γνώριζε τίποτα, δεν το «χωρά ο νους της» πως μπορεί να συμβαίνουν
τέτοια πράγματα. Ένα σύστημα το οποίο είναι βίαιο από την κορυφή ως τα νύχια! Ένα
σύστημα που βιάζει καθημερινά το λαό της, τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους
συνταξιούχους με την επίθεση στα δικαιώματά του, με τις αυξήσεις στα βασικά
αγαθά να καλπάζουν, τους μισθούς καθηλωμένους, τις συντάξεις πείνας, τους εργαζόμενους
να δουλεύουν άπειρες ώρες για να μπορέσουν να επιβιώσουν, δεν ξέρει πως
συμβαίνουν τέτοια πράγματα.
Και βέβαια αυτός που φταίει πάλι είναι ο λαός. Ο βίαιος και κακοποιητικός γονιός, το παραβατικό παιδί, ο «αδιάφορος» δάσκαλος. Η κυβέρνηση τα έχει όλα καλά καμωμένα. Έχει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Τις άμεσες τηλεφωνικές γραμμές παιδικής προστασίας, στελεχωμένες με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς για "άμεση παρέμβαση". Και βέβαια την Εκκλησία! "Απανταχού παρούσα". "Αφήστε τα παιδιά να έρθουν κοντά μου....".
Το κερασάκι στην τούρτα είναι ο θεσμός της αναδοχής.
Μπαίνοντας σε μια -από τις γνωστές σε όλους μας πια- διαδικτυακή πλατφόρμα https://www.anynet.gr/pubnr δηλώνεις την επιθυμία σου να γίνεις ανάδοχος γονιός
με οικονομική βοήθεια από το κράτος 325 ευρώ το μήνα!!! Ένας θεσμός που
μέσα από άπειρα παραδείγματα, κυρίως στην Αμερική, δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρκινγκ
κατεστραμμένων ψυχών. Και εκεί τελειώνει το ρόλος του κράτους.
Όσο και να προσπαθούν δεν μπορεί να κρυφτεί
η δυσοσμία και η σαπίλα που αναδύει αυτό το σύστημα. Όσο και αν προσπαθούν να
κρατήσουν τα καπάκια των υπονόμων, ο οχετός βγαίνει.
Όχι, λοιπόν,
δεν μας πείθουν ότι ενδιαφέρονται, ότι νοιάζονται. Μόνοι μας θα παλέψουμε να
φτιάξουμε μια άλλη κοινωνία που θα έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και όχι τα
κέρδη. Και όπως λέει και το τραγούδι :
«…Υπερασπίσου το παιδί,
γιατί αν γλιτώσει το παιδί.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!!!»
Β.Τ.