«Το έγκλημα της Επιβίωσης τιμωρείται»
Άλλος
ένας νέος, 16 χρόνων, βρέθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι μετά από καταδίωξη της αστυνομίας.
Το έγκλημα που διέπραξε ήταν ότι έβαλε 20 ευρώ πετρέλαιο στο αυτοκίνητο του και
έφυγε χωρίς να πληρώσει. Είκοσι ευρώ κοστολογείται η ανθρώπινη ζωή στην εποχή
του πολέμου, της βαθιάς κρίσης του συστήματος και της πανδημίας. Ο πληθωρισμός έχει
εκτινάξει όλες τις τιμές των βασικών αγαθών στα ύψη αλλά η ανθρώπινη ζωή
συνεχώς πέφτει σε αξία.
Η ζωή είναι φτηνή γιατί αυτό το σύστημα
σπέρνει τον θάνατο παντού. Ο θάνατος έχει βγει και θερίζει ζωές στα πεδία των μαχών,
στους χώρους της κακοπληρωμένης και εξαντλητικής δουλειάς, στα διαλυμένα
νοσοκομεία, στους δρόμους και τις πλατείες που έχουν γεμίσει με ένστολους ρόπαλοφόρους
που μπαίνουν μπροστά για να κρύψουν τη σαπίλα αυτής της κοινωνίας.
Δεν
έχουν, βέβαια, όλες οι ζωές την ίδια αξία. Αυτός ήταν ένας φτωχός Ρομά, που στα
16 του χρόνια ήταν ήδη πατέρας ενός παιδιού, που έπρεπε να βρει τρόπο να το ταΐσει
και να το κρατήσει στη ζωή. Πόσα ελαφρυντικά δίνει αυτό στο δολοφόνο του; Η
σφαίρα που ξέφυγε, το οδόστρωμα που ήταν ανώμαλο και ότι άλλο σκαρφιστούν οι
υπερασπιστές του αστυνομικού. Πόσο να κοστίζει, λοιπόν, αυτή η ζωή στο σύγχρονο
μεσαίωνα του καπιταλισμού;
Αυτός
δεν ήταν υπεράνω κάθε υποψίας, δεν πέσαμε από τα σύννεφα όταν μάθαμε ότι έφυγε
χωρίς να πληρώσει. Δεν βγήκαν οι γείτονες να πουν πόσο καθώς πρέπει ήταν, πόσο
δεν είχε δώσει δικαιώματα στη γειτονιά. Δεν είχε σχέσεις με βουλευτές, ούτε με
την εκκλησία, δεν είχε γευματίσει με επιχειρηματίες και διάσημους καλλιτέχνες.
Δεν είχε κάνει δωρεές σε κοινωφελή ίδρυμα, δεν είχε ιδρύσει ούτε μια ΜΚΟ. Εδώ
που τα λέμε ακόμα και το έγκλημα που διέπραξε ήταν προκλητικό.
Αν
είχε βρεθεί με μερικά εκατομμύρια κάτω από το κρεβάτι του η ή κανένα
βαπόρι γεμάτο παράνομα εμπορεύματα, τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Το σύστημα
ολόκληρο θα ασχολούνταν μαζί του και θα πάσχιζε να κρατήσει κλειστό το καπάκι
του οχετού που κρύβει μέσα του. Το
έγκλημα όμως της επιβίωσης είναι πολύ βαρύ, δεν συγχωρείται. Όταν, μάλιστα,
είσαι Ρομά, μετανάστης η ή αγωνιστής, η καταδίκη μπορεί να είναι και
ακαριαία!
Το σύστημα είναι
ξεκάθαρο, το λέει και κυρίως το πράττει εδώ και χρόνια. Οι πεινασμένοι, οι
φτωχοί, οι άστεγοι, όσοι κρυώνουν και είναι άρρωστοι βρίσκονται υπό συνεχή
διωγμό. Κάθε νόμος που έχει ψηφίσει, όχι μόνο η τελευταία κυβέρνηση αλλά και
όλες οι προηγούμενες εδώ και χρόνια, δεν έχει άλλο σκοπό πέρα από το να κόψει
δικαιώματα από τον λαό και να εξασφαλίσει κέρδη και προνόμια για το κεφάλαιο. Εργασιακά
δικαιώματα, οχτάωρο, υπερωρίες, το δικαίωμα στη δωρεάν περίθαλψη και υγεία, το
δικαίωμα στη μόρφωση είναι μόνο μερικά από αυτά που με βία το σύστημα σάρωσε με
νόμους και διατάξεις, που δεν μένουν στα χαρτιά, όπως ονειρεύονται κάποιοι,
αλλά εφαρμόζονται μέχρι τέλους και αφήνουν πίσω τους φτώχια, δυστυχία και
πολλούς νεκρούς.
Γι’
αυτό χρειάζεται το σύστημα την αστυνομία, τις αύρες και τα ελικόπτερα για να
αντιμετωπίσει τον εχθρό λαό. Έχουν γεμίσει τις γειτονιές με μπάτσους, χτυπούν
διαδηλωτές και απεργούς, συλλαμβάνουν, διώκουν και φυλακίζουν με μόνο στόχο να
τρομοκρατήσουν τον λαό, να τον καθυποτάξουν. Ξέρουν πως ο λαός υποφέρει και
φοβούνται την οργή του.
Οι συλλήψεις και τα
δακρυγόνα δεν τρομοκρατούν τον λαό. Η απεργία στις 9 Νοέμβρη, η πορεία του
Πολυτεχνείου, η διαδήλωση στις 6 Δεκέμβρη έδωσαν αγωνιστική διέξοδο σε χιλιάδες
εργαζόμενους και νέους που διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα. Χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν
στους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και πολλών πόλεων το βράδυ της
Τρίτης 13 Δεκέμβρη, μόλις ανακοινώθηκε ο θάνατος του 16χρονου Ρομά Κωνσταντίνου
Φραγκούλη, για να καταγγείλουν τη στυγνή δολοφονία και την κρατική τρομοκρατία.
Απαίτησαν την τιμωρία του δολοφόνου αστυνομικού, έστειλαν μήνυμα αλληλεγγύης
στους Ρομά. Η άγρια επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές της Αθήνας και της
Θεσσαλονίκης δείχνει πόσο φοβούνται τον λαό που αγωνίζεται. Η τρομοκρατία δεν
θα περάσει.
Τον
λαό θα τον βρίσκουν μπροστά τους. Όσο και αν προσπαθούν να τον μπερδέψουν με
εκλογικές αυταπάτες και ψέματα, θα βρει το τρόπο να συντονίσει τη δράση του και
να οργανώσει τον αγώνα του και θα κερδίσει το δικαίωμα του να ζήσει.