ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ;;;
.png)
Για μια ακόμα φορά γίναμε θεατές – αναγνώστες μια
είδησης που τείνει να γίνει καθημερινή. «Γυναικοκτονία
στους Αγίους Αναργύρους: Ο δράστης-πρώην σύντροφος της- είχε στήσει καρτέρι και την
περίμενε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα!!!». Μόλις είχε πάει να τον
καταγγείλει για παρενόχληση, ζήτησε περιπολικό να την συνοδεύσει στο σπίτι της
διότι φοβόταν, της είπαν ότι δεν είχαν και της υπέδειξαν να καλέσει την άμεση
δράση!!!
Περιπολικό μπορεί να μην
«περισσεύει», περισσεύει όμως η υποκρισία-αδιαφορία. Διότι μια χαρά κυκλοφορούν
τα περιπολικά έξω από σχολεία ή σχολές που έχουν κατάληψη, έξω από υπουργεία
όπου γίνονται διαδηλώσεις, έξω από εργοστάσια και εταιρείες όπου υπάρχουν
απεργοί. Ακόμα μια φόρα με τραγικό τρόπο «αποκαλύφθηκε» ότι η αστυνομία δεν
έχει σαν κύριο ρόλο την προστασία των πολιτών αλλά λειτουργεί ως κατασταλτικός
μηχανισμός όταν ο λαός αγωνίζεται. Ακόμη μια δολοφονία γυναίκας με την
ανοχή-συνενοχή του κράτους και των μηχανισμών του.
Έχουν ΜΕΓΑΛΗ ευθύνη, λοιπόν, «αι αρχαί» του τόπου.
Είχαν την δυνατότητα να προστατέψουν την κοπέλα ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ. Διότι άλλες
είναι οι «προτεραιότητές» τους
Ο αριθμός των γυναικοκτονιών έχει εκτοξευθεί τα
τελευταία χρόνια παγκοσμίως, κυρίως από την καραντίνα και μετά. Όλο και πιο
συχνά η γυναίκα γίνεται θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Κατά διαστήματα έχουν
γραφτεί διάφορες, φασιστικού τύπου δικαιολογίες, όπως «τα ήθελε» ή
«προκαλούσε». Γενικά και πάντα «όλες οι γυναίκες προκαλούν την μοίρα τους». Δεν
αρκούν όμως για να κρύψουν την τεράστια ευθύνη του συστήματος για την θέση της
γυναίκας και κάθε «αδύναμου» ή μειονοτικού στην κοινωνία. Στην περίπτωση της
12χρονης η πρόταση της εισαγγελέως ήταν η αθώωση του βασικού υπεύθυνου και η
καταδίκη της μάνας, απαιτήθηκε η λαϊκή κατακραυγή για να καταδικαστεί ο Μίχος.
Στην περίπτωση της Ηλιούπολης ο δράστης(αστυνομικός) κυκλοφορεί ελεύθερος. Από
παντού ξεφυτρώνουν οι συντηρητικές γκρίνιες περί κρίσης των ηθών και των αξιών,
του θεσμού της οικογένειας και του σχολείου, αταξικές απόψεις που δεν βλέπουν
καμία διαφορά ανάμεσα στις γυναίκες της αστική ή της εργατικής τάξης. Γιατί αν
η συγκεκριμένη κοπέλα ήταν μία επιφανής ή με «πρόσωπο» στην κοινωνία δεν θα την
άφηναν να φύγει ασυνόδευτη.
Η αύξηση των γυναικοκτονιών δείχνει ότι η θέση της
γυναίκας χειροτερεύει. Μια σειρά κατακτήσεις που την αφορούν ή αμφισβητούνται ή
αναιρούνται. Η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων έχει ως πρώτο θύμα τις
γυναίκες. Η γυναίκα βγαίνει πρώτη στην ανεργία, αντιμετωπίζει πρώτη την
εργοδοτική αυθαιρεσία, είναι πρώτη στην ελαστική απασχόληση, αμείβεται λιγότερο
από τους άντρες συναδέρφους της. Την αναγκάζει στην εκπόρνευση.
Η βαρβαρότητα του συστήματος της
εκμετάλλευσης με τις σάπιες αξίες του
και την απάνθρωπη ιδεολογία του οπλίζει
το χέρι του κάθε δολοφόνου γυναικών. Η μετατροπή της ανθρώπινης ζωής σε
εμπόρευμα και η απαξίωση της δίνει άλλοθι στους βιαστές και τους μαστροπούς.
Πέρα από την ευθύνη των φυσικών αυτουργών-δολοφόνων, είναι αναγκαίο να
καταδείξουμε και τις ευθύνες του συστήματος της εκμετάλλευσης..
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 19:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ.
ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ