Ξέρεις πως είναι να ξεριζώνεσαι από τη χώρα σου και να παλεύεις για να γλιτώσεις εσύ και η οικογένειά σου από έναν πόλεμο που σου φέρανε;
Ξέρεις πως είναι να αναγκάζεσαι να φύγεις με την ελπίδα να ξεφύγεις από τη φτώχεια και την ανέχεια που περνάνε στις πλάτες σου;
Ξέρεις πως είναι να θαλασσοπνίγεσαι στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου, να περπατάς μερόνυχτα μέσα στο κρύο πεινασμένος, κουρασμένος μπας και σωθείς;
Και αν καταφέρεις να περάσεις όλο αυτό το Γολγοθά, να σε στοιβάζουν σαν ζώο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε hotspots (sic χώροι "φιλοξενίας") γιατί είσαι “παράνομος”, “λαθραίος”, “περισσευούμενος”;
Και αν γλιτώσεις και από όλα αυτά και πάρεις κάποιο προσωρινό ή λιγότερο προσωρινό έγγραφο, ακόμα και αν πας στους αποκαλούμενους “παραδείσους” της Δύσης στις ανεπτυγμένες μητροπόλεις, ή ξεμείνεις εδώ στην Ελλάδα, αυτό που αντιμετωπίζεις είναι σκληρή εκμετάλλευση, ρατσιστική βία, ξενοφοβία, αποκλεισμό;
Αυτό είναι ο πρόσφυγας, ο μετανάστης. Είναι ο κολασμένος της γης. Το πιο εξαθλιωμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή βέβαια έχουν ήδη περάσει από πάνω του πολλοί και διάφοροι. Πρώτα και κύρια αυτοί που τον δημιούργησαν, οι μεγάλοι, οι από πάνω, τα αφεντικά του πλανήτη, οι ιμπεριαλιστές που “αγωνιούν” τάχα μου για την τύχη του ενώ οι ίδιοι τον έκαναν εξαρχής αυτό που είναι με την πολιτική τους, τους πολέμους τους και τους “ανθρωπιστικούς” βομβαρδισμούς τους.
Από δίπλα διάφοροι κολαούζοι τους που πλασάρουν φιλανθρωπία.
Από τις ΜΚΟ που θέλουν να μονοπωλούν το εμπόριο αλληλεγγύης με τα κονδύλια των ΕΕ-ΔΝΤ και συνεχίζουν το “ανθρωπιστικό” έργο των από πάνω. Βέβαια η φιλανθρωπία τους έχει ημερομηνία λήξης όταν τελειώσει ο κουμπαράς.
Από τις κυβερνήσεις (Ελλάδας, Τουρκίας κ.α.) που κάνουν τάχα μου πως νοιάζονται αλλά χρησιμοποιούν το λεγόμενο προσφυγικό σαν διαπραγματευτικό χαρτί για να αποσπάσουν εύνοια και προνόμια για την τάξη τους.
Από περιφερειάρχες και δημάρχους (και στη γειτονιά μας) που εκμεταλλεύονται το αίσθημα αλληλεγγύης του κόσμου για να το καρπωθούν και να βγουν προς τα έξω σαν φιλάνθρωποι (κατά το φιλόζωοι) όσο είναι αναμμένα τα φώτα της κάμερας.
Από τα μεγάλα και μικρά αφεντικά που πατάνε πάνω στη εξαθλίωσή του για να ρίξουν τα μεροκάματα και στους ντόπιους και στους ξένους εργαζόμενους. Γιατί το σύστημα δεν ξεχωρίζει λαούς όταν πρόκειται για την επίθεση στα δικαιώματά τους.
Τώρα σκέψου ποιοι είναι αυτοί που οφείλονται για την φτώχεια σου, την εξαθλίωσή σου; Ποιοι επιτίθενται στα δικαιώματά σου; Ποιοι είναι αυτοί που δε σε αφήνουν να ζήσεις; Είναι οι μετανάστες ή όλοι αυτοί που κρατάνε τα ηνία αυτής της κοινωνίας είτε σε τοπικό είτε σε κεντρικό επίπεδο;
Για μας είναι ξεκάθαρο πως αυτοί που φταίνε για την εξαθλίωσή μας είναι οι ίδιοι που με την πολιτική τους δημιουργούν τους πρόσφυγες, τους μετανάστες.
Αυτούς βρίσκουμε απέναντι μας κάθε φορά, είτε επιλέξουμε να σηκώσουμε κεφάλι είτε όχι. Απέναντι σε αυτούς καλούμαστε να παλέψουμε, ντόπιοι και ξένοι δίπλα-δίπλα. Ας χαράξουμε λοιπόν τους Δρόμους της Αντίστασης!
Κόντρα στη μοιρολατρία και το “ρεαλισμό” της υποταγής που μας θέλει σκυφτούς και μόνους μας. Που λέει ότι, είτε ντόπιος είτε ξένος, είσαι περισσευούμενος και αναλώσιμος για αυτό το σύστημα.
Κόντρα στους κάθε λογής “σωτήρες” από τη “ψευτοαριστερά” του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τους υποψήφιους περιφερειάρχες και δημάρχους που από τη μια προχωρούν την επίθεση και από την άλλη πλασάρουν (συν)διαχείριση της φτώχειας μας.
Κόντρα στη φασιστικοποίηση της κυρίαρχης πολιτικής και στο ρατσισμό που το ίδιο το σύστημα πρώτα και κύρια προωθεί και δίνει αέρα στα πανιά του φασισμού. Κόντρα στους φασίστες που ρίχνουν το μισαλλόδοξο δηλητήριό τους στις γειτονιές μας όταν δε δολοφονούν μετανάστες και αγωνιστές.
Κόντρα στις αυταπάτες που καλλιεργούν μια σειρά αριστερές δυνάμεις ότι η λύση για ντόπιους και μετανάστες είναι τα ανοιχτά σύνορα και η μεταφορά τους στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις της ΕΕ για να αποσυμφορηθεί η κατάσταση. Λες και εκεί δεν θα υποστούν τη πιο σκληρή εκμετάλλευση. Λες και το ζήτημα είναι να φύγει το “πρόβλημα” από την καμπούρα μας. Τα ίδια σύνορα που είναι κλειστά για τους πρόσφυγες, είναι ανοιχτά για τα νατοϊκά σκυλιά.
Να ξαναπιάσουμε το νήμα των αγώνων στη γειτονιά μας. Να ανοίξουμε το μονοπάτι της αντίστασης. Να συναντηθούμε με το γείτονα, το συμμαθητή, το συνάδελφο, τον άνεργο, ντόπιοι και ξένοι μαζί, και να οργανωθούμε! Να παλέψουμε συλλογικά για όλα αυτά που μας στερούν, για όλα αυτά που μας παίρνουν! Το μεροκάματο, το σχολείο, την περίθαλψη, τη ζωή. Είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ μας! Ας τα διεκδικήσουμε!