ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ Αγίων Αναργύρων - Καματερού

 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΚΟΛΑΠΤΕΙ ΤΟ «ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ»

Την περασμένη Κυριακή άγνωστοι μπήκαν στην αίθουσα των εικαστικών του 1^ου Γυμνασίου Καματερού και βανδάλισαν το χώρο. Έκαψαν τα χαλιά, τις ζωγραφιές και τα έργα των παιδιών και έγραψαν στον τοίχο ναζιστικά συνθήματα και σβάστικες. ΌΛΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΤΑ ΕΙΧΕ ΦΕΡΕΙ Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ. Το λιγότερο που προκαλεί το γεγονός είναι θλίψη, το περισσότερο αγανάκτηση. Και αυτό δεν είναι το μόνο γεγονός.

Τα περιστατικά πληθαίνουν. Γονείς στέλνουν επιστολές στην Β΄Δ/νση Εκπαίδευση Γ΄Αθήνας ζητώντας από τον Προϊστάμενο Διευθυντή να καλέσει σε «απολογία» τους Διευθυντές των δύο σχολείων, «γιατί υποκινούν τις καταλήψεις», απλά και μόνο γιατί τους ενημέρωσαν τους μαθητές του σχολείου, πως θα συγχωνευτούν τα τμήματα και από 23 παιδιά σε κάθε τμήμα θα γίνουν 27!!! Ο προϊστάμενος της διεύθυνσης, καλεί τους διευθυντές και τους βρίζει χυδαία, γιατί δεν «τσακίστηκαν να στείλουν τους εκπαιδευτικούς στο σπίτι τους να κάνουν τηλεκπαίδευση τις ημέρες της κατάληψης». 

Πριν από μερικές μέρες η Δ/ντρια  του 1^ου ΓΕΛ Καματερού, το οποίο συστεγάζεται με το 1^ο Γυμνάσιο χρησιμοποιώντας κοινές αίθουσες και προαύλιο, δέχθηκε απειλές για την ζωή της και προσβολές από «συγκεκριμένη ομάδα μαθητών» του 1^ου ΕΠΑΛ Καματερού, τα οποία δραστηριοποιούνται, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, σε συγκεκριμένες ακροδεξιές ομάδες. Μαθητές του 1^ου Γυμνασίου και 1^ου ΓΕΛ Καματερού, δέχονται, σχεδόν καθημερινά, χωρίς ιδιαίτερες αφορμές,  επιθέσεις και απειλές από τις συγκεκριμένες ομάδες.

Τα γεγονότα της Σταυρούπολης και του Εύοσμου πήραν μεγάλες διαστάσεις. Υπήρξε και απάντηση. Υπάρχουν όμως, δυστυχώς, καθημερινά περιστατικά που λαμβάνουν χώρα σε όλη την επικράτεια και δεν καταγγέλλονται.

Διανύουμε μια περίοδο, όχι πολύ διαφορετική από άλλες, ιδιαίτερη όμως,  λόγω της πανδημίας. Πανδημία η οποία έχει εργαλειοποιηθεί με τέτοιο τρόπο από το σύστημα, ώστε έχει περάσει ότι πιο αντιδραστικό μέτρο, εξαφανίζοντας όλο και περισσότερα δικαιώματα, δίνοντας πεδίο δράσης σε ακροδεξιές- σκοταδιστικές   απόψεις, εντείνοντας την φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής. Το δυστυχές είναι ότι, απουσία κινήματος, έχει καταφέρει να διχάσει το λαό και συγκεκριμένα, τους μαθητές απέναντι στους γονείς, τους γονείς απέναντι στους καθηγητές, τους καθηγητές απέναντι στους μαθητές με αφορμή τις όποιες καταλήψεις γίνονται, την άρνηση των εκπαιδευτικών να πραγματοποιήσουν τηλεκπαίδευση και να συμμετέχουν στην αξιολόγηση.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΤΟ ΕΞΗΣ: Έχουμε απέναντι μας ένα σύστημα με κυβέρνηση της ΝΔ το οποίο ουδόλως ενδιαφέρεται για το λαό, γι΄ αυτό και ενάμιση χρόνο τώρα δεν έχει ανοίξει νοσοκομεία, δεν έχει προσλάβει ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό, στοιβάζει τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ, συγχωνεύει τμήματα και γεμίζει τις τάξεις με 27 μαθητές, πετά την νεολαία εκτός εκπαιδευτικής διαδικασία με τράπεζες θεμάτων και ΕΒΕ,  γεμίζει ανέργους ή υποαπασχολούμενους τη χώρα. Αυτά από μόνα τους αποδεικνύουν πως ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΝ ΖΗΣΟΥΜΕ Ή ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ. ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑ ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΥΣ. ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ!!!

Ως επακόλουθο αυτής της  κατάστασης, της έλλειψης δηλαδή αγωνιστικής προοπτικής και επαναστατικού διεξόδου, είναι η περιθωριοποίηση, λουμπενοποιηση, μεγάλου κομματιού νεολαίας των λαϊκών περιοχών. Σ’ αυτές τις περιοχές, δυστυχώς, βρίσκουν πάτημα οι φασιστικές, ακροδεξιές ιδέες, και ανθίζουν τα τελευταία χρόνια. Ναι καταλαβαίνω πως κάποιοι πιθανά να εκπλαγούν λέγοντας «Μα πώς; Η χρυσή αυγή μπήκε στη φυλακή». Δεν θέλω να τους τρομάξω, αλλά φασισμός δεν είναι μόνο η χρυσή αυγή!!! Η φασιστικοποίηση και η πολιτική της διάσπασης του λάου, που επιβάλει το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, έτσι ώστε να κρύψει τις ευθύνες του και να συνεχίσει να κυριαρχεί στο λαό, μόνο με ένα τρόπο σπάει.

Είναι προφανές πως η βία που βιώνει ο λαός της περιοχής, μετά από ενάμιση χρόνο καραντίνας, η βία της ανεργίας, της φτώχιας, του αγώνα της επιβίωσης, σε συνδυασμό με τα περιοριστικά μέτρα και την καταστολή έχει επιδράσει με τον χειρότερο τρόπο στη νεολαία και τους μαθητές.

Η υποβάθμιση ή η ανυπαρξία των συλλογικών οργάνων των μαθητών, στην κατεύθυνση της διεκδίκησης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους, αποτελεί μεγάλη απώλεια. Η κατανόηση πως ο φασισμός είναι το μακρύ χέρι του συστήματος,  ώστε παιδιά από τέτοιες περιοχές να μην έχουν καμία πιθανότητα να καλυτερεύσουν τη ζωή τους είναι προς κατάκτηση.

Ο τρόπος είναι μόνο ένας! Eύκολος στην διατύπωση πιο δύσκολος στην πραγματοποίηση. Είναι ο Δρόμος του Αγώνα, της αντίστασης και της διεκδίκησης. Οι αγώνες των εργατών στο Λιμάνι, των Ντιλιβεράδων και των εκπαιδευτικών δείχνουν το δρόμο.

Τ.Β.

Μέλος του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων