Το σύστημα σχεδιάζει, το κράτος νομοθετεί, περιφέρεια και δημοτική αρχή υλοποιούν, ο λαός πληρώνει το μάρμαρο

Την Τρίτη 19/5 πραγματοποιήθηκε δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αγίων Αναργύρων-Καματερού. Ανάμεσα στα θέματα συζητήθηκε και η «νομιμοποίηση»-εγκατάσταση των 2 ΣΜΑ στην περιοχή διαμέσου του νομοσχεδίου για το περιβάλλον (άρθρο 92). Η συνεδρίαση έγινε στο Δημοτικό Κινηματογράφο Μαρία Έλενα και ήταν “ανοιχτή” στους δημότες λαμβάνοντας όλα τα “απαραίτητα” μέτρα υγειονομικής προστασίας. Τόσο “ανοιχτή” μάλιστα που ζήτημα ήταν αν κατάφεραν να μπουν στην αίθουσα 5-10 κάτοικοι (αρχικά ήθελαν να επιτρέψουν ΜΟΝΟ 3). Από την αρχή φάνηκε πως η δημοτική αρχή (πρόσκειται στη ΝΔ) ήθελε να ξεμπερδεύει με το θέμα «θολώνοντας τα νερά». Προσπάθησε να διαβεβαιώσει τους κατοίκους, που ήταν οργισμένοι και ανησυχούσαν για την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της ζωής τους, ότι όλα θα πάνε καλά. Προσπάθησε να μας πείσει ότι είναι προσωρινό, μόνο για 3 χρόνια (αλήθεια μετά τι;). Επίσης  ότι η χρήση των 2 υφιστάμενων χώρων δεν θα αλλάξει. Θα συνεχίσουν να αποθηκεύουν προσωρινά ογκώδη αντικείμενα όπως κλαδιά και μπάζα και δεν θα γίνει ΣΜΑ.. και οι λόγοι που το κάνανε ήταν για να γλιτώσουν τα πρόστιμα (λειτουργούσαν χωρίς άδεια) και να μειώσουν το κόστος μεταφοράς των αδρανών υλικών (sic!) στο ΧΥΤΑ Φυλής. Τι νοικοκύρηδες!
Βέβαια η αλήθεια απέχει χιλιόμετρα. Η εγκατάσταση ΣΜΑ -γιατί αυτό αναφέρει το νομοσχέδιο έκτρωμα- σημαίνει πολλά περισσότερα από αυτό που λειτουργεί τώρα. Και όσο και αν ξορκίζει ο κ. Τσίρμπας την πραγματικότητα, δεν είναι διατεθειμένος ούτε μπορεί να πάει κόντρα στο σχέδιο για τη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική.

Σε αυτή την κατάσταση οι σωτήρες είναι πολλοί. Πρώτη και καλύτερη η προηγούμενη δημοτική αρχή του κ. Σαράντη, αλλά και η Αλληλεγγύη (ΣΥΡΙΖΑ) που υπερθεμάτισε για το πόσο καλά είναι τα πράσινα σημεία που είχε προτείνει η ίδια σε σχέση με τα ΣΜΑ. Πόσο πράσινα, πόσο υγιεινά, πόσο περιβαλλοντικά επωφελή είναι. Κάπου εκεί οι αντιπαραθέσεις έδωσαν τη θέση τους σε τσαμπουκάδες, προσωπικές επιθέσεις, υπονοούμενα και χειρονομίες. Μπορεί το ξεκατίνιασμα να προκαλούσε γέλιο αν το θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό. Αν δεν αφορούσε άμεσα τη ζωή και την υγεία των κατοίκων. Όλοι αυτοί που ενδιαφέρονται για την υγεία των κατοίκων (με social distancing που... αποκλείει τη συμμετοχή των κατοίκων στη συνεδρίαση) είναι αυτοί που τσακώνονται ποιος σκουπιδότοπος είναι πιο υγιεινός. Κάπου στον τσακωμό ακούστηκε ότι οι ΣΜΑ όχι μόνο εξυπηρετούν αλλά και είναι προϋπόθεση για τη καύση απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ Φυλής. Και στην τελική από πότε ακόμα και η ύπαρξη των 2 χώρων με την υφιστάμενη χρήση θεωρείται πως βελτιώνει τη ζωή της γειτονιάς μας; Όταν η βρώμα, τα ποντίκια και τα σκουπίδια (μέχρι και απορρίμματα νεκροταφείου ξεφορτώθηκαν πριν 1 χρόνο) είναι έξω από την πόρτα μας; Το θέατρο του παραλόγου! Ή μήπως όχι;.

Ακούστηκε από την πλευρά της Λαϊκής Συσπείρωσης ότι η περιφέρεια και ο Πατούλης έχει ανακοινώσει ότι το 50% των απορριμμάτων θα πηγαίνει για ανακύκλωση και το άλλο 50% για διαχείριση με άλλο τρόπο, αλλά όχι ταφή (υπονοώντας ότι έχουν σχέδια για καύση;). Ανεξάρτητα αν έχουν βάση ή όχι όλα που ακούστηκαν με τα μέχρι τώρα δεδομένα, είναι ότι το πολιτικό σύστημα κάνει σταθερά βήματα για την υλοποίηση των φανερών επιδιώξεων του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Η τριετή αδειοδότηση των 2 ΣΜΑ στην περιοχή (συνολικά 25 στην περιφέρεια Αττικής) μόνο προσωρινό χαρακτήρα δεν έχει. Η συνολική κατεύθυνση που έχει το σύστημα για τη διαχείριση των απορριμμάτων απαιτεί ενέργειες fast-track με ή χωρίς τη συγκατάθεση των δήμων. Για αυτό το λόγο -και μέσω νομοθεσίας- παρακάμπτονται οι δήμοι από το κομμάτι των αποφάσεων και έχουν μείνει με το καθαρά διαχειριστικό κομμάτι. Από την άλλη αν βάλεις στο κάδρο και την μοιρασιά που πρέπει να γίνει σε αυτή την μπίζνα, είναι λογικό να δημιουργούνται κόντρες και σε επίπεδο δήμου με ποια μορφή αυτό θα υλοποιηθεί (ΣΔΙΤ κλπ).

Οι δημοτικές κινήσεις που κατήγγειλαν την εγκατάσταση των 2 ΣΜΑ κινήθηκαν και σε πλαίσια προτάσεων για μια καλύτερη, φιλολαϊκότερη διαχείρισης των απορριμμάτων. Στην φάση που βρισκόμαστε δεν βοηθάνε το λαό να ξεκαθαρίσει ποιόν έχει απέναντι του, και σπέρνουν σύγχυση και αυταπάτες. Δεν αρκεί από τη μια να καταγγέλλουμε τον καπιταλισμό και στην επόμενη στιγμή να διατυπώνουμε προτάσεις για την «ανακύκλωση» κλπ. Αναρωτιόμαστε άραγε ποια “ανεξάρτητη” μελέτη και από ποιον θα πιστοποιήσει την καταλληλότητα ή όχι της εκάστοτε διαχείρισης που θα επιλέξει το σύστημα; Και με ποια κριτήρια; Η επιστήμη φέρει μια χαρά τη σφραγίδα των κυρίαρχων όπως φάνηκε πολύ πρόσφατα και φαίνεται ακόμα και με τη διαχείριση της πανδημίας. Προς τι το άγχος της προτασεολογίας; Και ποιος καλείται να εφαρμόσει αυτό το “καλοζυγισμένο”, “γωνιασμένο” πλαίσιο προτάσεων; Ο λαός ή το κράτος;

Οι κάτοικοι της περιοχής καλούνται να κάνουν την υπόθεση δική τους και η όποια συμβολή τους δεν εξαντλείται στο κυνήγι των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων όπου και όποτε αυτά γίνονται αλλά στην οργάνωση των κατοίκων και του αγώνα τους πάνω σε συγκεκριμένα αιτήματα. Οι ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ γνωρίζουμε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να ανατρέψουμε την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία που καλλιεργεί το σύστημα, για αυτό καλούμε και τις δυνάμεις που έχουν αναφορά στο λαό να συμβάλουμε από κοινού στην προσπάθεια της αυτοοργάνωσης του λαού.

Οι ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ σαν δύναμη που θέλει να αναδείξει και να παλέψει για τα προβλήματα του λαού της περιοχής μαζί με το λαό, καλούμαστε να συμβάλλουμε στην οργάνωσή του. Να βρούμε τους τρόπους να αντισταθεί απέναντι στην υποβάθμιση της ζωής του, της υγείας του, της γειτονιάς του. Σε αυτόν δίνουμε λογαριασμό και μόνο. Τουλάχιστον εμάς, αυτό είναι το άγχος μας.

Χ.Τ.-Ν.Ζ