Η 28η Φλεβάρη αλλά και η εβδομάδα που την
ακολούθησε έδειξαν τη διάθεση μια τεράστιας μερίδας κόσμου να αντισταθεί
απέναντι σε αυτό που ζει. Η δολοφονική πολιτική του συστήματος που οδήγησε στο
φριχτό έγκλημα των Τεμπών και στη συνέχεια, η προσπάθεια συγκάλυψης προκειμένου
να την «βγάλει λάδι» το σύστημα και οι εκφραστές του, αποτέλεσε τη σταγόνα που
ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής . Γιατί τα πραγματικά αίτια είναι
βαθύτερα! Είναι η ακρίβεια, οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας, οι δυο και τρεις
δουλειές για να βγει ο μήνας, η νομιμοποίηση του 13ωρου, ο νόμος για τον
κατώτατο μισθό αλλά και η επίθεση στο δικαίωμα μας στη δωρεάν περίθαλψη και
στις δωρεάν σπουδές , η ολοένα και περισσότερο απαξίωση της ζωής του λαού και
της νεολαίας.
Η οργή όμως
αυτή πρέπει να πάρει συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά. Ο λαός, οι εργάτες
και η νεολαία είναι αναγκαίο να οργανώσουν την πάλη τους με συγκεκριμένη
πολιτική στοχοθεσία και αιτήματα πάλης. Είναι οι μόνοι «αρμόδιοι» να
την αναλάβουν και να την κάνουν πράξη.
Ως εκ
τούτου, οφείλουν να συγκροτηθούν και να οργανωθούν σε δύναμη αντίστασης και
διεκδίκησης. Να «κατακτήσουν» και να συγκροτήσουν τα σωματεία τους, τους
συλλόγους τους, τις επιτροπές πάλης στη γειτονιά τους και κάθε μορφή οργάνωσης
που θα υπηρετεί τη μαζική πάλη και την αντιπαράθεσή τους με την πολιτική του
συστήματος. Να γεμίσουν με μαζικές διαδικασίες το «κενό» της γραμμής και των
στόχων πάλης, την «αφωνία» που επιβάλλεται και επαινείται από τις δυνάμεις του
συστήματος.
Να
παλέψουμε ώστε συνέχιση του μεγάλου ξεσηκωμού να είναι νέες νίκες, νέες
κατακτήσεις στην πορεία αναμέτρησης με το σύστημα.
