Ανάστατοι είναι οι εργαζόμενοι στα ΕΛΤΑ καθώς και ο λαός όλης της χώρας, κυρίως στις πιο απομακρυσμένες περιοχές μετά την ανακοίνωση για το κλείσιμο 204 καταστημάτων σε όλη την Ελλάδα στο όνομα της «αναδιάρθρωσης» και του «εκσυγχρονισμού» της παροχής υπηρεσιών. Η απόφαση χαράκτηρίστηκε σαν ξαφνικός θάνατος αλλά στην πραγματικότητα ήταν τo χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Ο
χαρακτηρισμός της απόφασης σαν ξαφνικός
θάνατος είναι πολύ βολικός για όλες τις πλευρές. Αφήνει σε όλες τις πλευρές το
περιθώριο αποστασιοποίησης απο αυτήν την πολιτική απόφαση την οποία όλοι ήξεραν
αλλά κανείς δεν μίλαγε για αυτή.
Οι εργαζόμενοι στα
ΕΛΤΑ εγκλωβισμένοι στίς επιλογές των προφανώς ξεπουλημένων συνδικαλιστών στους
οποίους, δυστυχώς, έχουν αναθέσει την
εκπροσώπηση τους απέμειναν απλοί θεατές
των εξελίξεων με τα χέρια και τα κεφάλια κατεβασμένα.
Ενδεικτική της
παραίτησης, αλλά και της υπόκλισης στο συσχετισμό (όπως μας έχουν συνηθίσει
εξάλλου τα τελευταία χρόνια οι εργατοπατέρες) ήταν η συνέντευξη του προέδρου
των εργαζομένων ο οποίος όχι απλά δεν κάλεσε σε συνέλευση τους εργαζόμενους,
αλλά παρουσίασε απλά την κατάσταση χωρίς να προχωρήσει σε οποιουδήποτε μορφής
κινητοποίηση ή απεργία. Άλλη μία «περήφανη» συνδικαλιστική εκπροσώπηση που έχει
ξεπεράσει τα όρια του ξεπουλήματος των εργαζομένων.
Το κυβερνητικό
αφήγημα στηρίζεται στην χαμηλή απόδοση των καταστημάτων λόγω της μείωσης της
αλληλογραφίας αλλά κανείς δεν μιλάει για τα κέντρα διανομής που κυριολεκτικά
παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες με την δέσμευση να πληρωθούν ακόμη και τα ενοίκια
μέχρι το τέλος της παρούσας σύμβασης και με όλο τον εξοπλισμό τους. Αφού είναι
ζημιογόνα τα ΕΛΤΑ, γιατί τρέχουν οι ιδιώτες να πάρουν την διαχείρηση τους;
Θα μπορούσε κανείς
να μιλάει ατελείωτα για τα σκάνδαλα που έγιναν στην πλάτη ή στο όνομα του ΕΛΤΑ,
λες και αυτό είναι κάτι απροσδόκητο και όχι αναμενόμενο στο σύστημα που ζούμε,
λές και είναι εξαίρεση και όχι κανόνας, μόνο και μόνο για να μην δούμε την
πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από αυτές τις πολιτικές επιλογές.
Οι διαχειριστές του
κράτους πρόθυμα ακολουθούν τις Ευρωπαικές οδηγίες που απαιτούν το ξεπούλημα της
δημόσιας περιουσίας και τη φτωχοποίηση του λαού στερώντας τον από οτιδήποτε
θεωρείται δημόσιο αγαθό,εκπαίδευση, υγεία,κοινωνικές παροχές ακόμη και το νερό.
Ταυτόχρονα,βέβαια,
δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βρούν τα απαραίτητα κονδύλια για την χρηματοδότηση
της πολεμικής οικονομίας,ή την οικονομική ενίσχυση του ντόπιου κεφαλαίου.
Το κλείσιμο των
καταστημάτων του ΕΛΤΑ είναι ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση. Όπως πολύ καλά
ξέρουν να κάνουν τα τελευταία χρόνια υποβάθμισαν σταδιακά τις υπηρεσίες, δεν
γινόταν διορισμοί αφού την δουλειά την έβγαζαν οι συμβασιούχοικαι ξεπούλαγαν
συστηματικά κομμάτια υπηρεσιών όπως οι λογαριασμοί και η παραχώρηση των κέντρων διανομής σε
ιδιώτες μουγγά χωρίς να αναφέρεται πουθενά στα ΜΜΕ.
Η πραγματικότητα
που ζούν οι εργαζόμενοι στα ΕΛΤΑ,όσοι έχουν απομείνει,τους φέρνει αντιμέτωπους
με το παρόν και με την ανάγκη να ξεπεράσουν τα εργοδοτικά σωματεία για να
μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την ανεργία, την ανασφάλεια.Είναι προφανές ότι δεν
έχουν να περιμένουν τίποτα από τους συνδικαλιστές που υπάρχουν μόνο και μόνο
για να πουλάνε εκδούλευση και να απαιτούν υποταγή. Πρέπει να τους ξετινάξουν
από πάνω τους και να διεκδικήσουν ολα όσα τους ανήκουν.
Η προσωρινή
υποχώρηση της κυβέρνησης και η παραίτηση του διευθύνοντα συμβούλου μετά την
κατακραυγή, κυρίως απο τους κατοίκους της επαρχίας ,δείχνει την δύναμη και την
αποτελεματικότητα που μπορεί να έχει
ο μαζικός αγωνας των εργαζομένων.
