Όλο
το προηγούμενο διάστημα υπήρξε μια συστηματική προσπάθεια να πεισθούμε ότι η
συνεχόμενη και αυξημένη ακρίβεια οφείλετε στην Εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία
που προέκυψε “απρόσμενα” και όχι στην πολιτική του συστήματος. Κρύβοντας ότι ο
πόλεμος και οι αλληλοσφαγή των φτωχών αυτού του κόσμου αβγαταίνει τον πλούτου
των μεγάλων αυτού του κόσμου.
Οι προσβλητικές δηλώσεις υπουργών
για τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας μέχρι
και τη δήλωση ότι όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει δείχνουν ολοφάνερα την
κυνική τακτική των υπουργών και την προσπάθεια τους να σκύψουμε το κεφάλι
περιμένοντας το επόμενο επίδομα. Τα
επιδόματα δεν μπορούν να δώσουν λύση και δεν είναι πραγματική λύση στα οικονομικά
προβλήματα που δημιουργεί το σύστημα στο οποίο ζούμε. Το μόνο που κάνουν είναι
να ρίχνουν όλο και πιο χαμηλά τον πήχη των διεκδικήσεων, επειδή προτείνουν ότι
δικαιούμαστε μόνο ότι μας παραχωρούν και
δεν πρέπει να διεκδικήσουμε τίποτα παραπάνω ή, στην καλύτερη περίπτωση να περιμένουμε
τις επόμενες εκλογές όπως προτείνουν οι
δήθεν αντιπολιτευόμενοι.
Με λίγα λόγια μας ζητάνε να μείνουμε
στην άκρη επειδή αυτοί ορίζουν τις εξελίξεις. Αν όμως μείνουμε στην άκρη και
δεν αγωνιστούμε δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε. Αυτός ο αγώνας πρέπει να είναι
καθημερινός και συνεχής. Πρέπει να στηριχτούμε ο ένας στον άλλο, να οργανωθούμε
έτσι ώστε συλλογικά να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν, μέσα από αυτές τις
συλλογικές διαδικασίες που θα μας βοηθήσουμε να βρούμε το κουράγιο για το
επόμενο βήμα. Μόνο μέσα από τον καθημερινό αγώνα μπορούμε να προχωρήσουμε, με
όπλα την απεργία και τη διαδήλωση. Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις.
Όπλα σε αυτό τον αγώνα είναι η απεργίες και η διαδηλώσεις.
Η αυταρχικότητα και η
φασιστικοποίηση στην καθημερινή ζωή είναι πολύ έντονες. Τις τελευταίες μέρες
την έχουν βιώσει οι απεργοί της Μαλαματίνας,
οι φοιτητές, οι κάτοικοι των Εξαρχείων. Η κρατική καταστολή και η
τρομοκρατία ενάντια στις απεργίες και τις διαδηλώσεις είναι χαρακτηριστικά
σημεία της πολιτικής τους και το πως αντιμετωπίζουν το λαό με τη βία της
αστυνομίας. Είτε αφορά στην πλατεία Εξαρχείων, είτε στην πανεπιστημιακή αστυνομία,
είτε στην περίπτωση των απεργών
Οι υποκλοπές που με τόση έμφαση
προβάλλονται από τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, χρησιμοποιούνται
για να υποβαθμίσουν τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας.
Ακούμε συνέχεια στα ΜΜΕ και από
κυβερνητικά χείλη ότι υπάρχει ανάπτυξη και ότι οι παροχές που δίνουν είναι
αποτέλεσμα αυτού. Εμείς δεν την βλέπουμε πουθενά. Εάν υπάρχει ανάπτυξη σίγουρα
δεν είναι για εμάς και γι’ αυτό είμαστε μέσα στη φτώχεια.
Θα επιτρέψουμε αυτός ο χειμώνας
να είναι σαν το 1942;
Θα τους αφήσουμε να σκέφτονται
και να συμπεριφέρονται σαν στρατός κατοχής;
Να
παλέψουμε για να κερδίσουμε την ζωή μας!!Να οργανωθούμε σε κάθε γειτονιά με
όλους όσοι στενάζουν από την βάρβαρη πραγματικότητα. Να πάρουμε δύσκολες
αποφάσεις, να δώσουμε σκληρούς αγώνες για τα δικαιώματά μας. Να αντλήσουμε
κουράγιο από την ίδια μας την πάλη.
Μας
αξίζει μια καλύτερη ζωή. Μια άλλη κοινωνία έχουν ανάγκη οι λαοί του όλου του
κόσμου.
·
ΑΥΞΗΣΕΙΣ
ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ.
·
ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ
ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ
·
KANΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ
ΡΕΥΜΑ-ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΕΝΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ
·
ΕΠΙΔΟΜΑ
ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
·
ΔΩΡΕΑΝ
ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ
