Όχι στις συγχωνεύσεις σχολείων

 

ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΌΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

11 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα! ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 18/9 ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ!!!

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 

ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 

18:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

"Γέφυρες: Ελλάδα-Ισραήλ-Παλαιστίνη"

 Πώς με μια συναυλία συγκαλύπτεται μια γενοκτονία

Αχ αυτή η τέχνη!!!

Εάν ψάξεις, δύσκολα μπορείς να βρεις κάποιον που να μην του αρέσει η τέχνη σε κάποια εκδοχή της. θα βρεις αυτούς που τους εκφράζει το λαϊκό ή το σκυλάδικο, το ροκ, το τέκνο, τα δημοτικά, το έντεχνο ή κάποια μορφή οπτικής αναπαράστασης όπως είναι ο κινηματογράφος, το θέατρο, η γλυπτική, η ζωγραφική σε όλες τις πιθανές τάσεις. Σ αυτήν την αναζήτηση, βέβαια, γίνεται αντιληπτός και ο πολιτικός ρόλος που παίζει η τέχνη, πράγμα που οι «ψαγμένοι» διαλέγουν να παραβλέπουν και οι εύπιστοι να αγνοούν. Ο εύπιστος μπορεί να έχει την φαινομενικά επαρκή δικαιολογία της «άγνοιας». Ο «ψαγμένος», όμως, δεν έχει καμία, μιας και με την αμιγώς πολιτική του άποψη, δικαιολογεί, φτιασιδώνει και εν τέλει αθωώνει την πολιτική του συστήματος στο οποίο ζούμε.

Αφορμή για τα παραπάνω είναι η διαφήμιση της συναυλίας που θα παρουσιαστεί στα πλαίσια του προγράμματος του Ηρωδείου το ερχόμενο φθινόπωρο.

"Γέφυρες: Ελλάδα-Ισραήλ-Παλαιστίνη" είναι ο τίτλος της συναυλίας της Ευανθίας Ρεμπούτσικα της Πολίτικης ή πολιτικής Κουζίνας, ενώ στην πραγματικότητα η συναυλία θα έπρεπε να λέγεται «Πολιτικό Πλυντήριο».

Συναυλία εγκεκριμένη από το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, ξεπλένει-συγκαλύπτει την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ, αναγνωρίζοντας και στηρίζοντας έτσι χωρίς περιστροφές το σιωνιστικό κράτος, μαζί με τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, τα όπλα των οποίων έχουν μέχρι στιγμής δολοφονήσει δεκάδες χιλιάδες παλαιστινίους.

Σε καμιά περίπτωση πολιτιστικές εκδηλώσεις τέτοιου είδους δεν μπορούν να πραγματοποιούνται στο όνομα των λαών γενικά και αόριστα νομιμοποιώντας και εξισώνοντας το κράτος δολοφόνο με τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων και κατατρεγμένων παλαιστινίων.

Οι λαοί δεν χρειάζονται κανένα καλλιτέχνη για να σταθούν αλληλέγγυοι ο ένας στον άλλο. Οι λαοί χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη τους και ο αγώνας-αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού δείχνει το δρόμο και τον τρόπο. Αυτό δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ καμία συναυλία και καμία νοσταλγική Μελωδία. Όσο για την "Παλαιστίνια" τραγουδίστρια Mira Awad δεν αυτοπροσδιορίζεται καν ως Παλαιστίνια αλλά ως Αραβοϊσραηλινή, είναι τηλεπερσόνα της Ισραηλινής τηλεόρασης και εκπροσώπησε το Ισραήλ το 2009 το Ισραήλ στην Νατοϊκής έμπνευσης και δημιουργίας Eurovision. Αυτό τα λέει όλα.

Βέβαια, η αλληλεγγύη στους τρεις λαούς έχει και το «αντίτιμό» της. Οι VIP θέσεις κοστίζουν 100euro και κατεβαίνουν κλιμακωτά μέχρι τα 15euro για ΑΜΕΑ. Ακριβώς πριν αυτή την κατηγορία με 20euro είναι η ζώνη περιορισμένης ορατότητας για τα «έντεχνα», αλλά σχεδόν άφραγκα φτωχαδάκια. Αυτό που αυτές οι συναυλίες αφήνουν σε απεριόριστη έλλειψη ορατότητας και πλήρους συγκάλυψης, είναι η πραγματικότητα ενός λαού που δεν θα ακούσει ποτέ τις νοσταλγικές νότες του βιολιού της Ρεμπούτσικα, καθώς τις θάβουν κάτω από τις μαζικές δολοφονίες και τα ερείπια, οι βόμβες και η πολιτική των Ιμπεριαλιστών και του εξαρτημένου Ελληνικού κράτους.

Τ.Τ.

Πετρούπολη: Η «Ωραία Πύλος»

 

Με ανακούφιση ξεφύσηξε σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Πετρούπολης μετά τη διαβεβαίωση απο το αρμόδιο Υπουργείο ότι η δομή των προσφύγων δεν θα μεταφερθεί από τα Σεπόλια στην Πετρούπολη. Λίγες μέρες πριν από το δημοτικό συμβούλιο είχαν προηγηθεί συγκεντρώσεις και πορείες εναντίον της δημιουργίας της δομής από «αγανακτισμένους» κατοίκους και εισαγόμενους κλακαδόρους που ως σκοπό τους είχαν την περαιτέρω δημιουργία έντασης για να φανεί πως υπάρχει λαϊκή αγανάκτηση. Τις κορώνες κατά των ΜΚΟ τις διαδέχτηκαν οι κατηγορίες κατά της δημοτικής αρχής για χρηματισμό, στολισμένες με αντικομμουνιστικά σχόλια που αφορούσαν τις διατροφικές συνήθειες αυτών που φώναζαν "κομμούνια θα σας φάμε."

Το συγκεκριμένο περιστατικό για τη μεταφορά της δομής έβγαλε στην επιφάνεια κάμποσα ακροδεξιά αντανακλαστικά, αλλά και την αδυναμία της Λαϊκής Συσπείρωσης (στην οποία πρόσκειται ο δήμαρχος) να μιλήσει ξεκάθαρα για το προσφυγικό.

Ο δήμαρχος, στην προσπάθεια του να ισορροπήσει ανάμεσα στην θεσμική του θέση, την κομματική άποψη για το προσφυγικό και τη θέση για τις ΜΚΟ, με τον φόβο μην «σπάσει αυγά» κρύφτηκε πίσω από την αστική νομιμότητα. Όπως δήλωσε στην αρχή του δημοτικού συμβουλίου, είχε ζητήσει αστυνομική προστασία για να αποτραπούν πιθανά προβλήματα από την ταυτόχρονη παρουσία αντίπαλων ομάδων. Για τους πρόσφυγες είπε χαρακτηριστικά πως θα έπρεπε να υπάρχουν κρατικές δομές που να εξασφαλίζουν την καλή διαβίωση και ένταξη τους στην κοινωνία. Τέτοιες δομές υπάρχουν και δεν είναι άλλες από τα Hot Spots «δημοκρατίας και ανθρωπισμού» που έχει δημιουργήσει η Ε.Ε. στην ελληνική επικράτεια με τα ψηλά συρματοπλέγματα και τα τουρνικέ ελέγχου όσων παίρνουν άδεια να βγούνε. Δηλαδή, εάν υπήρχε μία τέτοια δομή, η Πετρούπολη θα μπορούσε να φιλοξενήσει αυτούς τούς τριάντα πρόσφυγες ή έστω μια δομή ένταξης όπου θα λαμβάνονταν υπόψιν οι ανάγκες των ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων; Θα μπορούσε να έχει τον συμβολικό τίτλο η "Ωραία Πύλος" όπου περήφανα το Ελληνικό κράτος που τόσο εμπιστεύεται ο δήμαρχος τακτοποίησε εφάπαξ τις υπαρξιακές αναζητήσεις των προσφύγων πνίγοντας τις αγωνίες και τα άγχη τους στα γαλάζια νερά της Μεσογείου.

Τι να πει κανείς; Είναι καλό παιδί και εύπιστος ο Δήμαρχος.

Τ. Τσ.

5 Σπασμένες Κάμερες, Ένα Μάτι, Ένας Λαός. (Με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ που διάλεξε η Πρωτοβουλία στα Βόρεια)

 

Το υλικό του ντοκιμαντέρ παρόλο που έχει υποστεί επεξεργασία και μοντάζ, που σημαίνει ότι έχει γίνει επιλογή σκηνών είναι μία  κοντινή και αντικειμενική ματιά όσον αφορά την εποχή που διαπραγματεύεται δηλαδή τα 6 χρόνια από το 2004 έως το 2010 και την μορφή της ειρηνικής αντίστασης και διεκδίκησης που επέλεξαν οι Παλαιστίνιοι σε σχέση με την συνεχιζόμενη καταπίεση που δέχονταν από το φασιστικό-σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ.

Η σκηνή απλής καθημερινότητας όπως αυτή όπου η σύζυγος του κινηματογραφιστή  απλώνει την μπουγάδα και το χαλί στην ταράτσα καθώς τριγύρω ακούγονται πυροβολισμοί ακολουθείται από τις σκηνές διαδήλωσης των κατοίκων του χωριού που προσπαθούν να αποτρέψουν το στήσιμο ενός φράχτη. Ενός φράχτη που σημαίνει συρρίκνωση της κοινότητας, αποκοπή από τα χωράφια που τους εξασφαλίζουν τη διαβίωση και προπαντός αποδοχή της κυριαρχίας του Ισραήλ και των εποίκων που βήμα-βήμα εξαπλώνουν τα σύνορα του. Ενός κράτους που έχει διατηρήσει για τον εαυτό του το δικαίωμα να μην έχει διακηρυγμένα σύνορα, πράγμα που του δίνει το δικαίωμα κάθε φορά να τα ξαναορίζει, κυριολεκτικά με το αίμα των Παλαιστινίων.

Όλα αυτά γίνονται στην Δυτική Όχθη που διοικεί η Παλαιστινιακή Αρχή, που με την απουσία της δείχνει της υποταγή της στο ρόλο που της ανέθεσαν οι ΗΠΑ με τη Συμφωνία του Όσλο. Οι καθημερινές διαδηλώσεις που οι ίδιοι οι κάτοικοι οργανώνουν και συμμετέχουν μαζί με τα παιδιά τους έχουν ειρηνικό χαρακτήρα αλλά και χαρακτήρα αντιπαράθεσης με τον Ισραηλινό στρατό που απαντάει με κρότου λάμψης, δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες και εντέλει με πραγματικά πυρά για να κάμψει το ηθικό των Παλαιστινίων που επιμένουν να διεκδικούν τον τόπο τους και την ζωή τους.

Στρυμωγμένοι ανάμεσα στο δολοφονικό κράτος του Ισραήλ και την προδοτική Παλαιστινιακή Αρχή, οι Παλαιστίνιοι προσπαθούν να θέσουν τους δικούς τους  όρους για να καταφέρουν να ζήσουν και να τινάξουν από πάνω τους το ζυγό που τους έχουν επιβάλει οι Ιμπεριαλιστές. Οι κάμερες γίνονται και αυτές θύματα της σιωνιστικής βίας μιας και καταγράφουν ό,τι το μάτι βλέπει και ο λαός διεκδικεί. Η κλιμάκωση της βίας του Ισραήλ φέρνει συλλήψεις, τραυματισμούς και εντέλει δολοφονίες που αναγκαστικά φέρνουν στην επιφάνεια ένα ερώτημα που ακούγεται στο ντοκιμαντέρ. «Έως πότε οι διαδηλώσεις θα είναι ειρηνικές;»

Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα την έχει δώσει πολλές φορές με πολλούς τρόπους ο Παλαιστινιακός λαός, αλλά η ηχηρότερη ήταν αυτή της 7^ης Οκτωβρίου. Το Ισραήλ, βολεμένο πίσω από το ίδιο του το αφήγημα, αυτό της απόλυτης κυριαρχίας και της προηγμένης τεχνολογίας, που έχει καταφέρει να πνίγει οποιαδήποτε φωνή και ατάραχο να σκοτώνει, την ώρα που στήνει, δίπλα στο τείχος, ρέιβ πάρτυ Εβραίων που καλεί όλο τον κόσμο για να τους προσηλυτίσει στη φασιστική του ιδεολογία, δέχεται την επίθεση των Παλαιστινίων της Γάζας. Μια επίθεση που δεν είναι τυχαία δεν είναι αυθόρμητη, αλλά οργανωμένη και αποτελεσματική. Στόχος είναι η σύλληψη ομήρων ώστε να χρησιμοποιηθούν ως διαπραγματευτικό χαρτί για την απελευθέρωση μερικών από τους χιλιάδες Παλαιστίνιους φυλακισμένους. Η αντίδραση του Ισραήλ έδειξε το σοκ που προκάλεσε το χτύπημα. Όσο και αν τα ΜΜΕ προσπάθησαν να το κρύψουν, οι ίδιοι στη συνέχεια ισοπέδωσαν και σκότωσαν ό,τι κινούνταν στα δήθεν κιμπούτζ. Εφάρμοσαν το Hannibal Directive που συνοψίζεται στο «καλύτερα νεκρός πάρα ζωντανός Ισραηλινός». Για τους άλλους ούτε λόγος!

Ο Αγώνας αλλά και η αγωνία των Παλαιστινίων διαρκεί μέχρι σήμερα. Οι ισραηλινοί φασίστες δεν χτυπάνε τυχαία αλλά εντελώς στοχευμένα, σκοτώνοντας το μέλλον των Παλαιστινίων. Τα 16000 επιβεβαιωμένα σκοτωμένα παιδιά, τα 20000 που αγνοούνται και οι 17000 σκοτωμένες γυναίκες δεν είναι παράπλευρες απώλειες, όπως είναι ο αμερικάνικος ευφημισμός. Είναι ο κύριος στόχος επειδή ξέρουν πως Χαμας είναι οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι.

Φανταστείτε τη λύσσα ενός μηχανισμού δισεκατομμυρίων να αναγκάζεται να πολεμήσει με ένα αντίπαλο που δεν φοράει κράνος, αρβύλες, επιγονατίδες, δεν έχει τανκς και αεροπλάνα, αλλά φοράει παντόφλες, φόρμες, μπλουζάκια και καπέλα και που περήφανα τούς γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι.

Αποκαλούν τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο τρομοκράτης φαίνεται από τα ρούχα του. Ποιός είναι τρομοκράτης; Αυτός που φοράει παντόφλες και φόρμα ή ο σαν αστακός εξοπλισμένος στρατιώτης των Σιωνιστών; Αυτός που βομβαρδίζει και ισοπεδώνει ολόκληρες συνοικίες ή αυτός που αντιστέκετε; Την απάντηση την ξέρουμε όλοι μας.

Αναγκάστηκε να παραδεχτεί ο εκπρόσωπος του Ισρ. Στρατού πως «δεν είναι δυνατόν το Ισραήλ να εξαλείψει την Χαμάς». Αυτό δεν είναι δυνατόν, επειδή Χαμάς είναι όλος ο Παλαιστινιακός λαός.

Οι Παλαιστίνιοι με την επιμονή τους, πληρώνοντας το τίμημα, δεν φεύγουν, δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα για ελευθερία και με αυτήν την αγωνιστικότητα δείχνουν το δρόμο και στους υπόλοιπους λαούς!!!

Τ. Τσ.

The second invasion of al-Shuja’iyya is a war of attrition

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ : Η "σφαγή" στις πανελλαδικές εξετάσεις

Στις 14 Ιουνίου, με πρωτοβουλία γονέων και εκπαιδευτικών, δημοσιεύτηκε κείμενο καταγγελία με τίτλο «Σφαγή στις πανελλαδικές εξετάσεις: λάθος ή στοχευμένη;». Η μεγάλη και άμεση ανταπόκριση που βρήκε, μέσα σε λίγες ημέρες, είναι πολύ ελπιδοφόρα. Επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα είναι πραγματικό και αναζητά λύση. Οι πάνω από 3.000 υπογραφές και η δημοσιότητα που πήρε, καταγράφουν την αγανάκτηση απέναντι σε ένα σύστημα άδικο και μας υποχρεώνουν να πάρουμε πρωτοβουλίες προκειμένου να μπορέσει να εκφραστεί και να διεκδικήσει. Για αυτό καλούμε σε ανοιχτή σύσκεψη όσες και όσους στήριξαν με την υπογραφή τους αυτή την πρωτοβουλία, αλλά και όσους θέλουν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του ζητήματος: συλλόγους γονέων, μαθητές, συλλόγους εκπαιδευτικών, συλλογικότητες και σχήματα, για να οργανώσουμε τις επόμενες δράσεις μας.

Το αίτημα να μην ισχύσει η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) ήταν δίκαιο από την αρχή της ψήφισής του και πλέον είναι επιτακτικό. Η "σφαγή" στις πανελλαδικές εξετάσεις, σε συνδυασμό με την ΕΒΕ, αφήνουν χιλιάδες υποψήφιους εκτός των πανεπιστημίων. Να παλέψουμε όλοι μαζί ώστε να μην ισχύσει η ΕΒΕ, για να μπορέσουν τα παιδιά του λαού να αποκτήσουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η αφόρητη πίεση που δεχόμαστε, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί, δεν μπορεί να μείνει βουβή και αναζητά να εκφραστεί και να διεκδικήσει. Χρειάζεται να πάρουμε πρωτοβουλίες ενάντια στην πολιτική που επιτίθεται στο δικαίωμα στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και με αυταρχικό τρόπο μεθοδεύει την κατάργησή της.

Καλούμε σε ανοιχτή σύσκεψη

την Τετάρτη 26 Ιουνίου, στις 7.30 μμ,

στο Πάρκο Ελευθερίας (στάση μετρό Μέγαρο Μουσικής)

«ΣΦΑΓΗ» ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: λάθος ή στοχευμένη;

«Οι πολίτες μας είπαν “σας εμπιστευόμαστε αλλά προσπαθήστε περισσότερο”». (δήλωση Μητσοτάκη το βράδυ των Ευρωεκλογών)

Και προσπάθησαν. Τρείς μέρες μετά, στις 12-6, στη Φυσική των πανελλαδικών εξετάσεων, έβαλαν τα χειρότερα θέματα από το 1993, πετώντας χιλιάδες παιδιά από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και ακυρώνοντας, σε ένα τρίωρο, όλη την προσπάθεια αυτών και των οικογενειών τους.

Είμαστε εκπαιδευτικοί και γονείς και είμαστε πολύ εξοργισμένοι, γιατί μετά από σχεδόν τρία χρόνια, κόπων και στερήσεων και μάλιστα κάτω από τις πιο άγριες συνθήκες ακρίβειας, ανεργίας και φτώχειας, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή «σφαγή» των παιδιών μας.

Ποια νοσηρή φαντασία σκέφτηκε αυτά τα θέματα; Ποιος νοσηρός νους αποφάσισε το πρωί της  12ης Ιουνίου ότι χιλιάδες παιδιά θα πρέπει να βγουν κλαίγοντας από τις σχολικές αίθουσες; Προφανώς κάποιος που συνειδητά χαρατσώνει τα παιδιά και σε σχέση με το τι διδάσκεται και πώς στα ελληνικά σχολεία. Κάποιος που δεν έχει καμία σχέση με τον καθημερινό αγώνα των εκπαιδευτικών, που κάτω από συνθήκες εντατικοποίησης, τρομοκρατίας, διώξεων και εκφοβισμού δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να προετοιμάσουν σωστά τα παιδιά μας. Κάποιος που δεν έχει καμία σχέση με την αγωνία των παιδιών μας που βλέπουν την είσοδό τους στη τριτοβάθμια εκπαίδευση ως μονόδρομο για ένα καλύτερο μέλλον. Και δεν ήταν μόνο η Φυσική. Ήταν και η Ιστορία, η Βιολογία, τα Μαθηματικά που είχαν προηγηθεί…

Είμαστε εξοργισμένοι γιατί καταλαβαίνουμε ότι ο στόχος δεν ήταν απλά ένα επίπεδο δυσκολίας για να φανεί ο «καλός» μαθητής, χαρακτηρισμός που έτσι κι αλλιώς μας βρίσκει αντίθετους.

Η επιλογή των συγκεκριμενών θεμάτων, που κανένας μαθητής δεν θα μπορούσε  να απαντήσει σε διάστημα τριών ωρών και μάλιστα υπό συνθήκες ακραίου καύσωνα σε σχολεία χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές (ανεμιστήρες, κλιματιστικά), είχε στόχευση κατ’ αρχάς, ιδεολογική. Ήθελε να πλήξει τη νεολαία. Εξάλλου, η κυβέρνηση έχει δείξει πόσο πολύ την «αγαπά». Το έχει δείξει με τις πάνοπλες δυνάμεις καταστολής που παρατάσσει απέναντί της και τα αυταρχικά μέτρα με τα οποία την βομβαρδίζει. Καθόλου τυχαία, αφού αυτή η νεολαία της έχει γυρίσει την πλάτη και συμμετείχε, όλο το προηγούμενο διάστημα, κατά χιλιάδες, σε καταλήψεις και διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Είναι η ίδια νεολαία, που σε όλο τον κόσμο εκφράζει την αλληλεγγύη της στον παλαιστινιακό λαό και στις πρόσφατες εκλογές προτίμησε την αποχή.

Οι πανελλαδικές εξετάσεις, πόσο μάλλον αν συνοδεύονται από θέματα «ευφάνταστα» και αυξημένης δυσκολίας, αποτελούν τον τελικό από μια σειρά εξοντωτικών ταξικών φραγμών που ξεκινούν ακόμα και από το δημοτικό σχολείο και έχουν στόχο να πετάξουν τα παιδιά μας από την δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Εξ’ ου και η «ιερότητα» με την οποία πραγματοποιούνται ακόμα και υπό συνθήκες ακραίου καύσωνα, όπου εκπαιδευτικοί κλήθηκαν εσπευσμένα να συνδέουν κλιματιστικά το προηγούμενο βράδυ και γονείς να φέρουν ανεμιστήρες. Σε συνθήκες όπου όλο το δημόσιο υπολειτουργούσε και τα δημοτικά σχολεία έκλεισαν λόγω ζέστης, οι πανελλαδικές έπρεπε να γίνουν και μάλιστα με τον πιο εξοντωτικό και απάνθρωπο τρόπο.

Είμαστε εξοργισμένοι γιατί καταλαβαίνουμε ότι η στόχευση είναι και πολιτική. Να νομιμοποιήσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στις συνειδήσεις του λαού, που επιμένει στο αυτονόητο δικαίωμα για δημόσια και δωρεάν παιδεία και βγήκε στο δρόμο αντιδρώντας σε αυτά. Και να εμπεδωθεί μετά από διαδοχικές αποτυχίες, όπου όλη η προετοιμασία και το κόστος αυτής θα «πετάγεται στα σκουπίδια», ως φυσιολογικός ο δρόμος για το ιδιωτικό πανεπιστήμιο, το κολλέγιο ή το εξωτερικό. Φυσιολογικός βέβαια για τους λίγους που μπορούν να το υποστηρίξουν, ενώ για τους πολλούς η «εναλλακτική» αυτή, είναι απαγορευτική ακόμα και ως συζήτηση. Για αυτούς επιφυλάσσεται μόνο η αρένα της αγοράς εργασίας χωρίς δικαιώματα και ο «Καιάδας» της υποβαθμισμένης τεχνικής εκπαίδευσης με τις απλήρωτες ώρες μαθητείας. Δεν είναι καθόλου τυχαία τα δημοσιεύματα που έσπευσαν να μιλήσουν για το κίνημα «δεν δίνω πανελλαδικές» και ότι «φτάσαμε στο τέλος των πανελλαδικών εξετάσεων» (άρθρο στο «Βήμα» στις 13-6-2024).

Εμείς, οι γονείς και εκπαιδευτικοί αυτών των παιδιών, μπορεί να είμαστε κουρασμένοι, αλλά δεν είμαστε «τσακισμένοι».

Είμαστε εξοργισμένοι, θα παραμείνουμε στο πλευρό των παιδιών μας και θα μας βρουν απέναντι όλοι αυτοί που θέλουν να καθορίσουν το μέλλον μας χωρίς εμάς.

• Να καταργηθεί η ΕΒΕ και η Τράπεζα Θεμάτων
• Να μην ισχύσει Εθνικό Απολυτήριο και οι τέσσερις πανελλαδικές που το συνοδεύουν
• Αύξηση του αριθμού των εισακτέων
• Δωρεάν Δημόσια Παιδεία - Κάτω τα ιδιωτικά πανεπιστήμια      

Γιάννα Αντωνιάδη
Αγγελική Ζάχαρη
Όλγα Πετρούλια

Για τον Στάθη μας.

 Πριν λίγες μέρες έφυγε απ’ τη ζωή ο σύντροφος μας ο Στάθης.

Γράφτηκαν πολλά για το στίγμα που άφησε εκεί που έζησε και έδρασε, από την αγαπημένη του Χαραυγή ,στις πιάτσες των οικοδόμων της Ομόνοιας, τις διαδηλώσεις, τους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαου. «Αγκιτάτορας από κούνια» έκανε πενηνταράκια την άποψη του και προσπαθούσε να πείσει το λαό, για το δίκο του αγώνα και τις επανάστασης.

 Παρόλο που η «ζωή» στάθηκε πολύ σκληρή μαζί του, άντεξε όλες τις δυσκολίες χωρίς να χάσει την πίστη του στον λαό και τη δύναμη του να αλλάξει τον κόσμο. 

Τρυφερός αλλά αποφασιστικός όπως μόνο λίγοι κομμουνιστές μπορούν να είναι…

 Όσοι τον ζήσαμε και παλέψαμε μαζί του θα θυμόμαστε για πάντα την υψωμένη γροθιά και το χαμόγελο του.

Θα είναι για μας Αθάνατος,παρών στους αγώνες του σήμερα για να φωτίσουν τους αγώνες του αύριο!

Καλο κατευόδιο σύντροφε.

ΝΖ 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ

 

Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 20/5 η προγραμματισμένη σύσκεψη σωματείων, συλλογικοτήτων, αγωνιστών μετά από κάλεσμα της ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής ενάντια στις συνδικαλιστικές και πολιτικές διώξεις.

Βασικό κομμάτι της συζήτησης ήταν το μπαράζ συνδικαλιστικών - πολιτικών διώξεων που βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα ενάντια σε όποια φωνή υψώνεται για να αντισταθεί πραγματικά στη βαρβαρότητα του συστήματος και της κυβέρνησης.

Δεκάδες εκπαιδευτικοί στα σχολεία παραπέμπονται σε πειθαρχικά, σέρνονται σε δίκες, καλούνται σε απολογία, για τη συνδικαλιστική και πολιτική τους δράση. Για συμμετοχή τους σε συγκεντρώσεις που καλέστηκαν από τα σωματεία τους ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης..

Επιπλέον η εκδικητική απόλυση του διοικητικού υπαλλήλου του ΕΚΠΑ, οι  διώξεις συνδικαλιστών της ΠΕΝΕΝ, η δίωξη της προέδρου του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου Αγ. Σάββας, η δίωξη του πρόεδρου του σωματείου εργαζομένων του Πειραϊκού Φαρμακευτικού Συνεταιρισμού (ΠΕΙΦΑΣΥΝ) είναι λίγα παραδείγματα από αυτό που συμβαίνει σε όλους τους κλάδους εργαζομένων.

Την Προηγούμενη εβδομάδα, η Περιφέρεια Αττικής, επικαλούμενη τον νόμο 3870/10 καθώς και πορίσματα ελεγκτών της Επιτροπής Ελέγχου Δαπανών και Εκλογικών Παραβάσεων, απειλεί με εξοντωτικά πρόστιμα 100αδες συνδυασμούς και υποψηφίους που συμμετείχαν στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 26/5/2019. Όλες οι φερόμενες οικονομικού χαρακτήρα “παραλείψεις” από πλευράς συνδυασμών αφορούν στον ασφυκτικό έλεγχο που έχει θεσπίσει και επιχειρεί να επιβάλει το κράτος σε όσους συμμετέχουν στις εκάστοτε εκλογές. Η επιχείρηση επιβολής οικονομικής ασφυξίας, αποκλεισμού και φίμωσης της φωνής και της δράσης συλλογικοτήτων της γειτονιάς, αλλά και η προσπάθεια θέσπισης ποικίλων εμποδίων στην επαφή με το λαό αποτελούν αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που εντάσσονται στο πλαίσιο απαγόρευσης έκφρασης, προληπτικού και κατασταλτικού περιορισμού της ελεύθερης πολιτικής δράσης. Χτυπούν ευθέως τα πολιτικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα κι ελευθερίες του λαού μας

 Η πολιτική των αναδιαρθρώσεων της κυβέρνησης της ΝΔ (και των παλαιότερων ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και τις ΕΕ (αξιολόγηση, ιδιωτικά πανεπιστήμια, τσάκισμα εργατικών κατακτήσεων κλπ) πρέπει να εφαρμοστεί ακόμη και με ακραία καταστολή.

Είναι πλέον υπόθεση του κινήματος, των εργαζομένων, της νεολαίας, να δώσει απάντηση.

Οι αγώνες έχουν τη δύναμη να ανατρέπουν τις επιθέσεις, όπως έγινε και με την επαναπρόσληψη του Δημήτρη Αντωνίου στο ΕΚΠΑ και την παύση της δίωξης του προεδρείου της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης. 

Είναι ο μοναδικός και αποτελεσματικός δρόμος!     

Σε κοινό βηματισμό με τις Συνδικαλιστικές οργανώσεις & κινήσεις συλλογικότητες, κινήσεις γειτονιάς, καλούμε την Πέμπτη 23/05 στην διαδήλωση στα Προπύλαια στις 18.30 και απαιτούμε να σταματήσουν και να αποσυρθούν όλες οι διώξεις!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

ΠΕΜΠΤΗ 23 ΜΑΗ, 18:30

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Επόμενη τοπική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Γεννηματά στο Ίλιον την Τρίτη 4/6 στις 19.00

Καλούμε κάθε συλλογικότητα-πρωτοβουλία-κίνηση και αγωνιστή/στρια να συντονιστούμε και να δράσουμε από κοινού για να καταγγελθεί πλατιά η βιομηχανία συνδικαλιστικών και πολιτικών διώξεων και να απαιτηθεί να παρθούν όλες πίσω.

Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην απεργία, τη διαμαρτυρία και τη διεκδίκηση όλων των εργαζόμενων!

Παλεύουμε για την κατάργηση των αντεργατικών και αντισυνδικαλιστικών εκτρωμάτων, των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη.

Παιδεία, υγεία, στέγη, ρεύμα και νερό δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στον λαό!

Σωματεία, συλλογικότητες, κάτοικοι στα Δυτικά (20/05/24)

ΚΑΛΕΣΜΑ στη συγκέντρωση-πορεία την Πέμπτη 23 Μαΐου ενάντια στο μπαράζ συνδικαλιστικών και πολιτικών διώξεων

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ:ΣΥΖΗΤΗΣΗ 25 ΑΠΡΙΛΗ. 6:00μμ ΝΟΜΙΚΗ

 

Για τον θάνατο του εργάτη στο 1ο Λύκειο Καματερού

 

Τραγικό θάνατο βρήκε το Σάββατο  6/4 ένας 44χρονος εργάτης, πατέρας δυο μικρών παιδιών, στο 1ο Λύκειο Καματερού, κατά τη διάρκεια εργασιών ενεργειακής αναβάθμισης στο σχολείο. Κατά την διάρκεια της δουλείας  ο εργαζόμενος  έπεσε στο κενό από τον 3ο όροφο και σκοτώθηκε ακαριαία.

Μεγαλώνει  κι άλλο η  τραγική λίστα των εργατικών θανάτων στη χώρα μας. Τον τελευταίο μήνα έχουν χάσει τη ζωή τους 12 εργάτες και το 2023 , πέθαιναν εν΄ώρα εργασίας ένας εργάτης ανά δύο ημέρες. Η εντατικοποίηση της εργασίας, τα εξαντλητικά ωράρια, η απουσία ρεπό, η παντελής έλλειψη στοιχειωδών μέτρων προστασίας και υγιεινής στους χώρους δουλειάς, που επιβάλλονται ως καθεστώς απ’ το κράτος και την εργοδοσία, ευθύνονται για το θάνατο του άτυχου εργάτη. Το γεγονός πως οι εργασίες γίνονταν για λογαριασμό του Δήμου Αγίων Αναργύρων, καταδεικνύουν την άμεση ευθύνη και των κρατικών φορέων και μηχανισμών στην εργοδοτική δολοφονία. Όποια κροκοδείλια δάκρυα απ’ τη μεριά τους δεν θα καταφέρουν να διαστρεβλώσουν την κυνική και απάνθρωπη πραγματικότητα. Κράτος, κεφάλαιο και εργοδοσία βλέπουν την εργατική τάξη ως αναλώσιμο υλικό, μπροστά στην ακόρεστη δίψα τους για κέρδη.

Να μη δεχτούμε να ζούμε ως αναλώσιμα υλικά για τα κέρδη τους. Να στήσουμε ξανά τις αντιστάσεις μας ενάντια στην πολιτική της φτωχοποίησης και της εξόντωσης που μας επιβάλλουν. Με όπλο τα δικά μας εργαλεία πάλης να αγωνιστούμε για ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Να μαζικοποιήσουμε τα σωματεία μας κόντρα στην πολιτική του συστήματος που τα βγάζει στην παρανομία. Κόντρα στις διώξεις αγωνιστών. Κόντρα στη στάση αυτών που τα θέλουν σφραγίδες υποταγής και παραίτησης.

Με αφορμή την απεργία στις 17 του Απρίλη να βγούμε μαζικά στους δρόμους κάνοντας ένα βήμα προς την κατεύθυνση της αντίστασης και της διεκδίκησης, κόντρα στην πολιτικής της απαξίωσης της ζωής και της δουλειάς μας.

ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 17 Απριλίου

 

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 11.00 πμ

 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Κυριακή 14/4 στις 19:00, Α΄Καπη Αγίων Αναργύρων (Κλεισούρας 2 & Πλαστήρα)-17 ΑΠΡΙΛΗ: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

 

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι δεχόμαστε εδώ και χρόνια ανελέητη επίθεση από τις κυβερνήσεις και τα αφεντικά. Με μισθούς και συντάξεις πείνας, χωρίς επιδόματα ανεργίας ή άλλες παροχές προς τους άνεργους δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε ούτε τα εντελώς απαραίτητα.   Με την ακρίβεια να γιγαντώνεται καθημερινά οι περισσότεροι μένουμε χωρίς λεφτά μέσα στο πρώτο 10ήμερο του μήνα. Την ίδια ώρα που το κεφάλαιο και οι εργοδότες αυξάνουν τα κέρδη τους, οι μισθοί για τον κόσμο της δουλειάς παραμένουν καθηλωμένοι.

Οι μισθοί πείνας κι η ανέχεια συμπληρώνονται απ’ τις απάνθρωπες συνθήκες που επιβάλλουν οι εργοδότες στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα. Τα ελαστικά ωράρια και εντατικοί ρυθμοί δουλειάς διαλύουν τις ζωές μας, αρκετοί χρειάζεται να δουλεύουν δυο και τρεις δουλειές για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Οι ελλείψεις σε μέτρα προστασίας και η απαξίωση της ζωής έχει οδηγήσει στην τεράστια αύξηση των εργατικών εγκλημάτων. Καθημερινά εργάτες και εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους ή τραυματίζονται την ώρα της δουλειάς. Η ανεργία χτυπά εκατοντάδες εργαζόμενους.

ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ... ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

Όσο σκληρή κι αν είναι η πραγματικότητα, πρέπει να την κοιτάμε κατάματα. Είναι ο μόνος τρόπος για να την αντιμετωπίσουμε. Αν κλείσουμε τα μάτια, γίνεται ακόμα πιο μαύρη. Μπροστά μας έχουμε μόνο μια επιλογή. Να αγωνιστούμε! Τον αγώνα μας φοβάται το σύστημα κι έχει εξαπολύσει δεκάδες πολιτικές και συνδικαλιστικές διώξεις σε όσους εργαζόμενους αντιστέκονται.

Να συμμετέχουμε μαζικά στην ΑΠΕΡΓΙΑ στις 17 Απρίλη!! Να παλέψουμε για να κερδίσουμε την ζωή μας, ζωή με ανθρώπινους όρους δουλειάς με μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας!. Κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους «ψεύτικούς φίλους» που μετατρέπουν τους αγώνες σε προεκλογική πασαρέλα για τις Ευρωεκλογές. Να ενωθούμε στο δρόμο του αγώνα και τις διεκδίκησης.  Μας αξίζει μια καλύτερη ζωή.

· Διεκδικούμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πραγματικές αυξήσεις
στους μισθούς & Συντάξεις, ώστε να καλύπτουν το κόστος ζωής

· Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα

·  Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή των νόμων Χατζηδάκη- Γεωργιάδη

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ 28ΧΡΟΝΗΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

 

Θλίψη και οργή προκάλεσε η είδηση ότι μια 28χρονη κοπέλα σκοτώθηκε έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων από τον πρώην σύντροφό της, όπου είχε πάει να τον καταγγείλει και να ζητήσει βοήθεια, την οποία δεν έλαβε ποτέ.

Μαζική συγκέντρωση και πορεία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης, από την κεντρική πλατεία ως το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων για να καταγγείλει τη δολοφονίας της 28χρονης και την αδιαφορία των αστυνομικών. Στην πορεία που συγκέντρωσε εκατοντάδες αγωνιστές, καλούσαν αριστερές οργανώσεις, και σχήματα της γειτονιάς μέσω ενός κοινού καλέσματος, συλλογικότητες της αναρχίας – αυτονομίας, φεμινιστικές οργανώσεις, αλλά και πλήθος κόσμου. Την κινητοποίηση είχαν καλέσει η ΟΓΕ ενώ η Νέα Αριστερά προτίμησε να μη βρεθεί στη συγκέντρωση όπου μάλλον θα ήταν και ανεπιθύμητη και να πάει κατευθείαν έξω από το αστυνομικό τμήμα όπου την περίμενα τα κανάλια για να προβληθεί και να ξεπλύνει όλες τις αντεργατικές αποφάσεις που έχουν στηρίξει τα στελέχη τους εντός του κοινοβουλίου.

Οι Δρόμοι Αντίστασης που στήριξαν το κοινό κάλεσμα των σχημάτων της αριστεράς, συμμετείχαν με πανό και μοίρασμα προκηρύξεων. Με συνθήματα που ανέδειξαν τη βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης, με τις σάπιες αξίες του και την απάνθρωπη ιδεολογία ως υπεύθυνο για τη χειροτέρευση της θέσης γυναικών. Η μετατροπή της ανθρώπινης ζωής σε εμπόρευμα και η απαξίωση γεννούν βιαστές, μαστροπούς και δολοφόνους. Είναι συνολικά θέμα όλου του λαού η γυναίκα να κερδίσει τη θέση της στη ζωή μέσα στον αγώνα και στη συμμετοχή στην ταξική πάλη, διεκδικώντας δικαιώματα και παλεύοντας για ισότιμη θέση στην κοινωνία. Η χειραφέτηση της γυναίκας από όλα της τα δεσμά, θα έρθει μέσα από την πάλη για την ανατροπή αυτού του συστήματος.

ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ στους Αγιους Αναργυρους: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 19:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

 

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ;;;

Για μια ακόμα φορά γίναμε θεατές – αναγνώστες μια είδησης που τείνει να γίνει καθημερινή. «Γυναικοκτονία στους Αγίους Αναργύρους: Ο δράστης-πρώην σύντροφος της- είχε στήσει καρτέρι και την περίμενε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα!!!». Μόλις είχε πάει να τον καταγγείλει για παρενόχληση, ζήτησε περιπολικό να την συνοδεύσει στο σπίτι της διότι φοβόταν, της είπαν ότι δεν είχαν και της υπέδειξαν να καλέσει την άμεση δράση!!!

Περιπολικό μπορεί να μην «περισσεύει», περισσεύει όμως η υποκρισία-αδιαφορία. Διότι μια χαρά κυκλοφορούν τα περιπολικά έξω από σχολεία ή σχολές που έχουν κατάληψη, έξω από υπουργεία όπου γίνονται διαδηλώσεις, έξω από εργοστάσια και εταιρείες όπου υπάρχουν απεργοί. Ακόμα μια φόρα με τραγικό τρόπο «αποκαλύφθηκε» ότι η αστυνομία δεν έχει σαν κύριο ρόλο την προστασία των πολιτών αλλά λειτουργεί ως κατασταλτικός μηχανισμός όταν ο λαός αγωνίζεται. Ακόμη μια δολοφονία γυναίκας με την ανοχή-συνενοχή του κράτους και των μηχανισμών του.

Έχουν ΜΕΓΑΛΗ ευθύνη, λοιπόν, «αι αρχαί» του τόπου. Είχαν την δυνατότητα να προστατέψουν την κοπέλα ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ. Διότι άλλες είναι οι «προτεραιότητές» τους

Ο αριθμός των γυναικοκτονιών έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως, κυρίως από την καραντίνα και μετά. Όλο και πιο συχνά η γυναίκα γίνεται θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Κατά διαστήματα έχουν γραφτεί διάφορες, φασιστικού τύπου δικαιολογίες, όπως «τα ήθελε» ή «προκαλούσε». Γενικά και πάντα «όλες οι γυναίκες προκαλούν την μοίρα τους». Δεν αρκούν όμως για να κρύψουν την τεράστια ευθύνη του συστήματος για την θέση της γυναίκας και κάθε «αδύναμου» ή μειονοτικού στην κοινωνία. Στην περίπτωση της 12χρονης η πρόταση της εισαγγελέως ήταν η αθώωση του βασικού υπεύθυνου και η καταδίκη της μάνας, απαιτήθηκε η λαϊκή κατακραυγή για να καταδικαστεί ο Μίχος. Στην περίπτωση της Ηλιούπολης ο δράστης(αστυνομικός) κυκλοφορεί ελεύθερος. Από παντού ξεφυτρώνουν οι συντηρητικές γκρίνιες περί κρίσης των ηθών και των αξιών, του θεσμού της οικογένειας και του σχολείου, αταξικές απόψεις που δεν βλέπουν καμία διαφορά ανάμεσα στις γυναίκες της αστική ή της εργατικής τάξης. Γιατί αν η συγκεκριμένη κοπέλα ήταν μία επιφανής ή με «πρόσωπο» στην κοινωνία δεν θα την άφηναν να φύγει ασυνόδευτη.

Η αύξηση των γυναικοκτονιών δείχνει ότι η θέση της γυναίκας χειροτερεύει. Μια σειρά κατακτήσεις που την αφορούν ή αμφισβητούνται ή αναιρούνται. Η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων έχει ως πρώτο θύμα τις γυναίκες. Η γυναίκα βγαίνει πρώτη στην ανεργία, αντιμετωπίζει πρώτη την εργοδοτική αυθαιρεσία, είναι πρώτη στην ελαστική απασχόληση, αμείβεται λιγότερο από τους άντρες συναδέρφους της. Την αναγκάζει στην εκπόρνευση.

Η βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης με τις  σάπιες αξίες του και την  απάνθρωπη ιδεολογία του οπλίζει το χέρι του κάθε δολοφόνου γυναικών. Η μετατροπή της ανθρώπινης ζωής σε εμπόρευμα και η απαξίωση της δίνει άλλοθι στους βιαστές και τους μαστροπούς. Πέρα από την ευθύνη των φυσικών αυτουργών-δολοφόνων, είναι αναγκαίο να καταδείξουμε και τις ευθύνες του συστήματος της εκμετάλλευσης..

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 19:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ