Την Κυριακή 15/9 βρέθηκε ένα δυναμικό κατοίκων στο πάρκο Α.Τρίτσης όπου συμμετείχαν και οι Δρόμοι Αντίστασης. Στη συνάντηση ανταποκρίθηκαν οργανωμένες δυνάμεις, τοπικές συλλογικότητες, σχήματα γειτονιάς καθώς και ανένταχτοι αγωνιστές. Η συζήτηση ήταν πλούσια και έθεσε προβληματισμούς με βάση την κατάσταση εγκατάλειψης του πάρκου που συνεχίζει να υφίσταται.
Μπορεί τα σχέδια για εγκατάσταση μονάδας επεξεργασίας υγρών αποβλήτων (χαβούζα) να πάγωσαν μετά τις κινητοποιήσεις των κατοίκων στη γύρω περιοχή αλλά είναι βέβαιο ότι τα πλάνα και οι ορέξεις ιδιωτικοποίησης του συνόλου ή μερών του πάρκου δεν έχουν εξαλειφθεί.
Τόσο η κεντρική όσο και τοπική εξουσία έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι κόπτονται για την επιβίωση και αναβάθμιση του πάρκου ενώ ήταν οι ίδιοι που το έχουν απαξιώσει όλα αυτά τα χρόνια με την πολιτική τους. Από τη μια ο Χατζηδάκης κάνει επίσκεψη για να δείξει ότι θα δρομολογήσει εξελίξεις και από την άλλη το απερχόμενο ΔΣ του φορέα διαχείρισης κάνει φιέστες για το έργο που έκανε το προηγούμενο διάστημα ενόψει αλλαγής σκυτάλης.
Στην κουβέντα που αναπτύχθηκε εκφράστηκαν απόψεις για τις δράσεις που πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα και την ενημέρωση των κατοίκων. Σε πρώτη φάση αποφασίστηκε και πραγματοποιήθηκε καταγγελία με πανό και συνθήματα στην απολογιστική συνέλευση του φορέα τη Δευτέρα 16/9 (απ' όπου και η φωτογραφία) και το ραντεβού ανανεώθηκε για την Κυριακή 22/9 με νέα συνάντηση στο πάρκο για να συζητηθούν οι παραπέρα δράσεις.
Στις 22/9 η συζήτηση επιβεβαίωσε τη διάθεση για δράσεις στη γειτονιά, αποφασίστηκε η ανάρτηση προπαγανδιστικών πανό, οι καμπάνιες ενημέρωσης στις γύρω περιοχές, νέα ανοιχτή συνέλευση στις 6/10 και διοργάνωση πορείας καταγγελίας στις 11/10.
Είναι θετικό το γεγονός ότι ένα δυναμικό συγκεντρώθηκε και αποτελεί μια πρώτη μαγιά για να ανοίξει το θέμα στην περιοχή. Θα πρέπει ωστόσο η πρωτοβουλία να μεγαλώσει, να πλατύνει και να δυναμώσει με περισσότερο κόσμο. Η σχετικά μειωμένη συμμετοχή στην πρώτη παρέμβαση της Δευτέρας σε σχέση με τον κόσμο της πρώτης συνάντησης κάνει επιτακτική την ανάγκη να βάλουν όλοι πλάτη το επόμενο διάστημα.
Παράλληλα οι όποιες απόψεις προσπαθούν να απαντήσουν το ζήτημα της εγκατάλειψης και βρίσκουν τη λύση στην αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, αποπροσανατολίζουν ένα κόσμο με αγωνιστικά χαρακτηριστικά και διάθεση για κίνηση. Αναγνωρίζοντάς το λίγο-πολύ σαν θέμα κακοδιαχείρισης ή ελλιπούς χρηματοδότησης αποκρύπτουν ότι η εγκατάλειψη του πάρκου, η σχεδιαζόμενη χαβούζα, αλλά και γενικότερα η απαξίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, είναι αποτέλεσμα όχι απλά της αδιαφορίας του συστήματος αλλά άμεση απόρροια των επιδιώξεών του για περισσότερη κερδοφορία. Επιδιώξεων που συνοψίζονται στο “όλα στο κεφάλαιο, όλα για το κεφάλαιο”. Είναι πολιτική επιλογή. Οι κάτοικοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να γίνουν λογιστές ή ακόμα χειρότερα (συν)διαχειριστές της πολιτικής αυτής. Μπορούν και οφείλουν να διεκδικήσουν καλύτερους όρους ζωής. Και κομμάτι αυτής της διεκδίκησης είναι και οι ελεύθεροι για όλο το λαό χώροι πρασίνου, όπως το πάρκο Α.Τρίτσης, να παραμείνουν ως τέτοιοι.
