Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κατά
την διάρκεια των τελευταίων χρόνων έχει αλλάξει με πολλά νομοσχέδια
(Καποδίστριας , Καλλικράτης , Κλεισθένης , Ν/Σ Βορίδη). Συγχωνεύτηκαν
κοινότητες και δήμοι, αφαιρώντας από το λαό τη δυνατότητα της άμεσης
παρέμβασης. Τα δημοτικά συμβούλια είναι όργανα τα οποία κατά βάση έχουν γνωμοδοτικό
χαρακτήρα, αφού οι αποφάσεις παίρνονται κεντρικά. Έχουν γίνει το μακρύ χέρι του
κράτους, εφαρμόζοντας αυστηρά την πολιτική του.
Φέτος, μετά τον τελευταίο νόμο του
Βορίδη, μπαίνουν έξτρα εμπόδια στην κάθοδο μικρών συνδυασμών. Αύξηση του
ποσοστού στο 3% για την είσοδο στο δημοτικό συμβούλιο, αύξηση της τιμής των παράβολων,
υποχρεωτική δημιουργία ΑΦΜ. Με λίγα
λόγια, μπορεί παλαιότερα η Τ.Α να είχε
κάποια λαϊκά χαρακτηριστικά, αλλά τώρα τα έχει χάσει κατά πολύ.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, με το
ελληνικό κράτος συνολικά, από την κυβέρνηση μέχρι τον δήμο, να
δεσμεύεται από την Ε.Ε για τις κατευθύνσεις, τους πόρους και γενικότερα για την
πολιτική που θα εφαρμόσει ποια αριστερή πολιτική
μπορεί να εφαρμοστεί μέσα από τους ίδιους τους θεσμούς του κράτους; Τι μπορεί
να εφαρμόσει ένα ανατρεπτικό –αριστερό
δημοτικό συμβούλιο πέρα από την κυρίαρχη πολιτική όταν δεσμεύεται με νόμους και
κατευθύνσεις; Με ποια χρήματα όταν αυτά είναι συγκεκριμένα και για
συγκεκριμένους σκοπούς ;
Δεν υποτιμούμε οτιδήποτε φιλολαϊκό έχει
γίνει σε δήμους (δημιουργία δομών για αστέγους, ακύρωση διακοπή ρεύματος) που
σίγουρα ανακούφισε μια μερίδα κόσμου. Αλλά και οι ίδιοι οι δήμοι που εφάρμοσαν
οτιδήποτε φιλολαϊκό ταυτόχρονα προσέλαβαν 8μηνους συμβασιούχους διατηρώντας την
εργασιακή ανασφάλεια επειδή δεν μπορούν να κάνουν μαζικές μόνιμες προσλήψεις. Δεν τους το
επιτρέπουν τα μνημόνια. Κι αυτό το
αποδέχτηκαν, αντί να καλέσουν το λαό να αγωνιστεί για προσλήψεις. Επίσης,
αποδέχθηκαν την πολιτική που φορτώνει αρμοδιότητες στους δήμους χωρίς να
αυξάνεται η χρηματοδότηση με αποτέλεσμα το κόστος σε διάφορες υπηρεσίες να μετακυλήσετε
στους δημότες αυξάνοντας τα δημοτικά τέλη.
Ουσιαστικά δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να διαχειριστούν μια
κατάσταση που τους έδινε συγκεκριμένα περιθώρια, τόσο οικονομικά όσο και
πολιτικά. Αυτή την κατάσταση δεν την αμφισβήτησαν, επί της ουσίας, ακόμα κι αν
διαμαρτύρονταν.
Πέρα από την διαχείριση προωθείται και
μια λογική εκπροσώπησης και ανάθεσης που βάζει εμπόδια στην οργάνωση και
αντίσταση του κόσμου στις γειτονίες και δήμους. Δεν αναπτύχθηκε κανένα κίνημα
στους «κόκκινους» δήμους ,ούτε ο λαός συγκρότησε και ενεργοποίησε πρωτοβουλίες
και όργανα για να παλέψει ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική.
Άρα ο λαός αυτό που πρέπει να κάνει μόνο είναι να ψηφίσει
έναν αριστερό δήμαρχο να διαχειριστεί καλύτερα την υπάρχουσα κατάσταση;
Οι Δρόμοι
Αντίστασης Αγίων Αναργύρων – Καματερού προτείνουν στον λαό μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.
Πιστεύουν πως η οργάνωση και η πάλη του στις γειτονίες, είναι αυτή που διαμορφώνει και μπορεί ν’ αλλάξει τον συσχετισμό στα
δημοτικά συμβούλια. Όχι το αντίστροφο. Τέτοιες κινήσεις του λαού της γειτονιάς,
έχουν υπάρξει. Αν οι «αριστεροί»
δήμαρχοι θεωρούν ότι δεν μπορούν να ξαναϋπάρξουν, δεν είναι γιατί βλέπουν πιο
καθαρά την πραγματικότητα από εμάς τους …κολλημένους, αλλά γιατί έχουν
υποταχθεί στην πραγματικότητα που ορίζει το σύστημα.
Για να υπάρξουν δήμαρχοι που θα σταθούν πραγματικά στο πλευρό του λαού και
της πάλης του, πρέπει να υπάρξει ΠΡΩΤΑ αυτή η πάλη. Τα πράγματα δε μπορούν να
γίνουν αντίθετα. Μια δημοτική αρχή δε συγκροτεί κίνημα, ο λαός το συγκροτεί και
την αναγκάζει να συμμετέχει σε αυτό ή την αναδεικνύει μέσα από αυτό.
Είναι επίπονη διαδικασία και έχει διάρκεια, αλλά αυτή η πορεία δεν
αποδέχεται το υπάρχον πλαίσιο και είναι απέναντι του. Να οργανωθούμε σε
συλλόγους, πρωτοβουλίες και ό,τι τοπικά σχήματα, για δουλεία με δικαιώματα,
χώρους ελεύθερους στον λαό, θωράκιση και προστασία από πυρκαγιές, πλημμύρες,
ενάντια σε κάθε είδους ληστρικό πλειστηριασμό.
K. MΠ.
